Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010, Παγκόσμια Ημέρα Νεφρού.
Οι επόμενες δύο μέρες από την γιορτή της γυναίκας πέρασαν ήσυχα χωρίς μεγάλα γεγονότα. Για την Αμέλια ήταν δύο βαρετές μέρες ξεκούρασης χωρίς να έχει κάτι το ιδιαίτερο να κάνει. Δυστυχώς οι μέρες που δεν είχε κάτι να γιορτάσει ήταν αρκετές, αφού οι διεθνείς μέρες και οι παγκόσμιες γιορτές κάλυπταν 142 μέρες και μαζί με τις γιορτές και τα γενέθλια των τεσσάρων φιλενάδων της και της ίδιας έφτανε στις 152 μέρες γιορτής από τις 365 του χρόνου. Ο Μάρτης ήταν ένας σχετικά γεμάτος μήνας από παγκόσμιες ημέρες εν αντιθέσει με τον Ιούλιο και τον Αύγουστο που ήταν σχετικά άδειοι. Ίσως επειδή ο κόσμος λείπει διακοπές εκείνη την περίοδο οπότε δεν έχει και λεφτά να γιορτάσει σκέφτηκε η Αμέλια, αν και για εκείνη τα χρήματα δεν υπήρξαν πότε εμπόδιο.
Ξύπνησε με ένα τρομερό πονοκέφαλο, ήπιε ένα depon αναβράζων και άναψε την καφετιέρα της. Καθώς το άρωμα του καφέ απλωνόταν στην κουζίνα της και η καφετιέρα γουργούριζε χαρούμενα, άνοιξε τον φορητό της υπολογιστή μπήκε στο sansimera.gr και ενημερώθηκε για την σημερινή παγκόσμια ημέρα. Παγκόσμια μέρα νεφρού, σκέφτηκε πως κανείς δεν είχε τονίσει αν είναι υπέρ ή κατά του νεφρού, θα μπορούσε κάλλιστα να γιορτάσει σήμερα την παγκόσμια μέρα κατά του νεφρού ή υπέρ αυτού. Το κείμενο που ακολουθούσε το site μάλλον της έλυσε την απορία της, αλλά η σκέψη της δεν της φάνηκε και τόσο κακή. Το κείμενο έλεγε «Από το 2006 η δεύτερη Πέμπτη κάθε Μαρτίου καθορίστηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Νεφρού. Η πρωτοβουλία ανήκει στη Διεθνή Εταιρεία Νεφρολογίας και τη Διεθνή Ένωση Νεφρολογικών Ιδρυμάτων για να ευαισθητοποιήσει το κοινό σχετικά με τη Χρόνια Νεφροπάθεια.» Σοβαρή αρρώστια σκέφτηκε και άρχισε να ψάχνει από σελίδα σε σελίδα στο διαδίκτυο για να διαβάσει σχετικά άρθρα. Αφού ενημερώθηκε επί του θέματος και κάλυψε κάθε απορία της βάλθηκε να καταστρώνει το πρόγραμμα της ημέρας. Κάθε παγκόσμια μέρα επέβαλλε ψώνια και μια εκδήλωση κινητοποίησης στο κοινό της, η Αμέλια το είχε μάθει πολύ καλά αυτό εδώ και ένα χρόνο, αλλά κάθε φορά αντιμετώπιζε την κάθε γιορτή σαν να τις τύχαινε για πρώτη φορά. Ήπιε λίγο από τον καφέ της, έκανε ένα Marlboro και ντύθηκε βαριά. Έξω έκανε πολύ κρύο παρόλο που ο χειμώνας τυπικά είχε τελειώσει. Έβαλε μπροστά το πανάκριβο Jeep της και κατευθύνθηκε προς το κέντρο της πόλης.
Οι εκπτώσεις στις βιτρίνες των καταστημάτων είχαν φτάσει στο 70% αλλά η κίνηση στους δρόμους και μέσα στα καταστήματα ήταν μηδαμινή. Μπήκε στο ιατρείο του Dr. Λαγοκέφαλου και κάθισε σε μια από τις καρέκλες αναμονής. Αμέσως μετά μπήκε άλλος ένας ηλικιωμένος άντρας και κάθισε δίπλα της «Ποιος είναι τελευταίος;» τη ρώτησε. «Εσύ!!» ήθελε να του πει η Αμέλια αλλά κρατήθηκε, τελικά μια χοντροκαμωμένη κυρία του απάντησε «Η κοπέλα που κάθεται δίπλα σας». Η Αμέλια ποτέ δεν κατάλαβε το σκοπό αυτής της ερώτησης στους θαλάμους αναμονής ιατρείων και νοσοκομείων, καθώς και ένα σωρό άλλες τέτοιες βλακώδεις ερωτήσεις του στυλ «εσείς γιατί είστε εδώ; Θα αργήσετε πολύ; Έχει άλλον μέσα ο γιατρός;» και άλλα τέτοια. Ίσως ο κόσμος, σκέφτηκε να έχει την ανάγκη της επικοινωνίας ακόμα και στα πιο απίθανα μέρη, όπως στις κηδείες, όπου σίγουρα δεν υπάρχει χώρος για φλυαρίες, πίσω από τον μακαρίτη και τα κλάματα της χήρας ακολουθεί ένα συνονθύλευμα κουτσομπολιού και ψιθύρου «ήταν καλός σύζυγος!τον γνωρίζατε; Είστε από τη μεριά της χήρας ή του αποθανών κλπ κλπ κλπ». Μετά από μισή ώρα ατέλειωτων σκέψεων ήρθε η σειρά της, 11 και μισή ακριβώς! Ο Δόκτωρ Λαγοκέφαλος σίγουρα εκτός από πολύ καλός γιατρός ήταν και απίστευτα συνεπής. Μπήκε και κάθισε αναπαυτικά στην καρέκλα μπροστά από το γραφείο του γιατρού. «Καλημέρα Αμελί, πως αισθάνεσαι σήμερα;», « Καλημέρα γιατρέ μια χαρά, αν εξαιρέσεις ένα μικρό πονοκέφαλο το πρωί, ποτέ δεν ήμουν καλύτερα» του αποκρίνεται η Αμελί με ένα αχνό χαμόγελο, δείγμα συμπάθειας προς τον καραφλό γιατρό της. «Ωραία! Και σε τι λοιπόν οφείλω την τιμή επίσκεψής σου mon seri?» της αποκρίθηκε γελώντας διακριτικά. «Θέλω να δωρίσω το ένα μου νεφρό!». Το γέλιο του γιατρού κόπηκε απότομα. «Αμέλια, αυτό είναι μια πολύ σοβαρή απόφαση, είσαι σίγουρη πως θες να το κάνεις;», «Ναι» του απάντησε κοφτά, χωρίς να δίνει χώρο για περιττές ερωτήσεις. Ο γιατρός την κοίταξε άλλη μια φορά γεμάτος απορία και τέλος είπε : «Αν είναι κάτι που θες, δεν θα σε εμποδίσω, θα σου πω μάλιστα και μπράβο, είναι μια κίνηση που αργότερα ίσως σώσει μια άλλη ζωή όταν εσύ θα έχεις πεθάνει». « Το ίδιο ακριβώς σκέφτηκα και εγώ γιατρέ και λόγω της ημέρας σκέφτηκα πως θα είχε πολύ μεγάλη σημασία μια τέτοια πράξη, είναι σαν να γιορτάζω δυνατά και ενεργά την Παγκόσμια Ημέρα του Νεφρού», φέτος το ένα του χρόνου το άλλο σκέφτηκε, αλλά μετά τι; Ίσως την γιορτή του νεφρού να μην μπορέσει να την γιορτάζει για πολύ καιρό μιας που τα νεφρά της ήταν μόνο δύο. «Εντάξει mon seri όπως νομίζεις, η γραμματέας μου θα σου δώσει ένα έντυπο να συμπληρώσεις και είσαι έτοιμη, χαρούμενη μέρα νεφρού λοιπόν» της είπε και χαμογέλασε αχνά. Η Αμέλια πήγε στην γραμματέα του Δόκτωρ Λαγοκέφαλου και της ζήτησε την αίτηση, «Καλημέρα, κάθισε σε παρακαλώ και απάντησε σε αυτό το μικρό ερωτηματολόγιο». Το ερωτηματολόγιο ήταν μια σελίδα με τις κλασσικές ιατρικές ερωτήσεις, όνομα, επώνυμο, ομάδα αίματος, καπνιστής ή μη καπνιστής, χρήστης ουσιών, αλκοόλ κλπ κλπ. Η Αμέλια το συμπλήρωσε σε ένα λεπτό, υπέγραψε και την ανάλογη υπεύθυνη δήλωση ότι δηλαδή γνωρίζει ακριβώς την διαδικασία της εν ζωή δωρεάς οργάνων αλλά και της δωρεάς μετά διάγνωσης εγκεφαλικού θανάτου. Όπως υποστήριζε το φυλλάδιο :
Όλοι μπορούν να είναι δυνητικοί δότες οργάνων. Εφόσον έχει διαγνωσθεί ο εγκεφαλικός θάνατος,λαμβάνονται υπόψη το ιατρικό ιστορικό, η ηλικία, ο τρόπος ζωής (κάπνισμα,χρήση αλκοόλ) και γίνεται πλήρης εργαστηριακός έλεγχος (βιολογικός,μικροβιολογικός και εργαστηριακός) προκειμένου να αποφασιστεί: Η δωρεά καρδιάς-πνευμόνων, ήπατος, νεφρών, κερατοειδών χιτώνιον, δέρματος, ιστών και άλλων ιστών. Δωρητές οργάνων μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι ηλικίας μεχρι 75 ετών.
Δίπλωσε το φυλλάδιο και το έριξε στην τσάντα της για να το μελετήσει αργότερα, φόρεσε το παλτό της και κατευθύνθηκε προς την έξοδο.
Η ώρα είχε πάει μόλις 3 το μεσημέρι όταν άνοιξε την πόρτα της μικρής και άνετης βίλας της. Έβρασε ένα κουνουπίδι πρόσθεσε μία μικρή ποσότητα λάδι και έστυψε ένα φρέσκο χυμό πορτοκάλι. Αφού τελείωσε το σύντομο και περιεκτικό σε βιταμίνες μεσημεριανό της έπεσε για ύπνο.
Το απόγευμα ξύπνησε μέσα στην ενέργεια να κάνει πολλά πράγματα, έφαγε λίγες φρυγανιές με μέλι και βγήκε ξανά από το σπίτι. Πήγε σε ένα βιβλιοπωλείο και αγόρασε ένα σωρό βιβλία γύρω από την νεφροπάθεια, τα συμπτώματά της και την πρόληψή της, αγόρασε ακόμα και ένα ανδρείκελο μοντέλο με αποσπώμενα όργανα. Γύρισε σπίτι και τοποθέτησε πάνω από το τζάκι το ένα νεφρό του ανδρείκελου ενώ το δεύτερο το κρέμασε στο μπαλκόνι με ένα αυτοσχέδιο πανό που έγραφε: «ΣΩΣΕ ΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ! ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΔΩΡΗΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΝ!». Άνοιξε την τηλεόραση και παρακολούθησε τις ειδήσεις των 8, κανένας δεν ανέφερε για την ημέρα του νεφρού, ενώ δυο μέρες πριν όλα τα κανάλια είχαν κατακλυστεί με την μέρα της γυναίκας και τα μπουζουκσίδικα που περίμεναν ολοστόλιστα τις γυναίκες όλου του κόσμου να κουνήσου το κορμί τους ενώ λυσσασμένοι ρεπόρτερ και κάμεραμαν θα εστίαζαν στα οπίσθια και τα πλούσια μπούστα της καθεμίας ξεχωριστά. Ομολογουμένως δεν υπήρχε τίποτα το σεξουαλικό στο να δωρίζεις ένα νεφρό οπότε και κανένας λόγος άξιος αναφοράς, άσε που θα απέτρεπε και τους χορηγούς των μεγάλων διαφημιστικών εταιρειών να βάλουν διαφημίσεις στα δελτία. Ημέρα νεφρού με διαφήμιση για σαλάμια αέρος ή γαριδάκια chittos σίγουρα δε ταιριάζουν. Όλα είναι θέμα marketing σκέφτηκε, αν δεν δείξεις μπούτι δεν βγαίνει χρήμα και σίγουρα ένα μάτσο νεφροπαθείς και δωρητές οργάνων ήταν κάθε άλλο παρά ποτέ αποκρουστικό Έκλεισε την τηλεόραση και άνοιξε ένα βιβλίο. Δεν ήξερε τι της ταίριαζε καλύτερα, η ημέρα της γυναίκας ή η σημερινή. Σίγουρα ήταν δυο μέρες άκρως αντιφατικές και εκείνη είχε αντιμετωπίσει και τις δύο μέρες με άκρως αντιφατικά αισθήματα και πράξεις. Πλάκα έχει, σκέφτηκε, να δούμε τι άλλο θα μου ξημερώσει, έσβησε το πορτατίφ και βυθίστηκε γαλήνια στον ύπνο.
http://www.worldkidneyday.org/
