Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Cleaning out my closet....


Σαν άνεργη εδώ και δύο μήνες, έχω αρχίσει να ασχολούμαι με το μάζεμα του σπιτιού. Άλλωστε για να αρχίσεις να φτιάχνεις τη ζωή σου από την αρχή σιγά σιγά πρέπει να αρχίζεις να τακτοποιείς τα ήδη υπάρχοντα για να προετοιμαστείς για αυτά που θα έρθουν.
Χθες σαν προκομμένη κυρά που είμαι, άρχισα να τακτοποιώ τις ντουλάπες του σπιτιού σε όλα τα δωμάτια! Και μετά λύπης μου συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να το είχα κάνει μήνες πριν, γιατί αν το είχα κάνει αυτή τη στιγμή που μιλάμε θα είχα πολλά λεφτά!!
Όχι δε βρήκα τις χρυσές λύρες του παππού, ούτε το μαγικό λυχνάρι...ανακάλυψα ένα βεστιάριο πέρα από κάθε φαντασία. Το νυφικό της νύφης του Φρανκενστάιν (που έγινε κουρτίνα μετά το γάμο), το θρυλικό τζάκετ του Michael Jackson από το Thriller, τη στολή της καμαριέρας από το "μωρό της Ρόζμαρι", παπούτσια από το "Blue sued shoes", το πουκάμισο του Ταμτάκου, στρίνγκ από το "9μιση εβδομάδες", τις παντόφλες του Κινγκ Κονγκ, τα σεντόνια από το "ματωμένο γάμο" και τη στολή από το "It". Μιλάμε για ένα αστείρευτο πλούτο ενδυμασιών και αντικειμένων.
Φυσικά όπως ήδη έχετε καταλάβει ή όχι δεν έχει σημασία, ήταν ρούχα του μπαμπά μου από τότε που ήταν 20 χρονών, κειμήλια!! Σκέφτηκα να τα βάλω όλα σε μια κούτα και να τα δώσω σε άπορους, αλλά σκεφτείτε τώρα τι θα γινόταν την επόμενη μέρα!!
Ο Michael Jackson θα ερχόταν να σας καθαρίσει το τζάμι του αυτοκινήτου, η Ρόζ Μαρί θα σας πούλαγε λουλούδια, ο Ταμτάκος θα σας πάσαρε cd και dvd και ο κλόουν του "It" να ζητιανεύει στο μετρό της Ομόνοιας.

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Tourette syndrome!


Καλημέρα, καλησπέρα, καλό βόλι, καλώς ήρθατε! Όλα καλά και άγια και κακό να μη σας βρει! Η βάση, η αρχή και η ευχή είναι πάντα καλή και όμορφη. Θα μου πεις τι να λέμε, τον κακό σου τον καιρό που να σου πέσει το ψυγείο στο κεφάλι, να σου καεί το πιστολάκι και να σε πάει σερπαντίνα όλη μέρα; Όχι εντάξει, το χριστιανικό και το σωστό, το ευγενικό ρε αδερφέ, είναι να είσαι καλός και σωστός με τους γύρω σου. Αρκετές μέρες όμως ή έστω και λίγες σου έρχεται να απελευθερώσεις και λίγη κακία, έτσι για αλλαγή, άλλωστε το να είσαι καλός συνέχεια είναι και λιγάκι βαρετό. Η κακία ανεβάζει τη λίμπιντο, κάνει το αίμα σου να βράζει και κάτι μέσα σου πεταρίζει μαζί με το μάτι σου που σε στιγμές μεγάλης έκκρισης χωλής αρχίζει να πετάει μέχρι να βγει.
Τον κακό σου το καιρό, βρε δε πας στο διάολο, φάε σκατά ρε άχρηστε, που καλό να μη σε βρει και άλλα πολλά, τα λες και αισθάνεσαι να σου φεύγει ένα βάρος βρε παιδί μου. Κάτι σαν τον σύνδρομο tourette. Όλοι τον γνωρίζεται είμαι σίγουρη, αυτοί που δεν τον ξέρουν είναι απλό google it!
Σκέψου να ξυπνάς να σου λένε καλημέρα και να απαντάς καλημέρα κόπανε, ηλίθιε σκατοκέφαλε και μετά να ηρεμείς. Συγνώμη ρε ηλίθιε, χοντροκέφαλε αλλά είμαι άρρωστη, παίρνω φάρμακα δεν έχω κάτι προσωπικό ηλίθια βεντούζα, μπήχτη, κωλόγυφτε. Πάρε το φαξ και βάλτο στον κώλο σου μωρή ξεδοντιάρα, άχρηστη κυράτσα. Εντάξει καθόλου πρακτικό και όμορφο και σίγουρα δε θα έκανες εύκολα φίλους εκτός και αν είναι φανατικοί του Ψάλτη!

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Kyuss lives!!!


Μία από τις εκρηκτικότερες stoner rock μπάντες έφερε τον άνεμο της ερήμου στην Ελλάδα χθες το βράδυ. Οι Kyuss Lives είναι ένα γεγονός και μια εμπειρία που αν δεν την ζήσατε χθες τότε σίγουρα δεν πρέπει να την χάσετε την επόμενη φορά, 3 Ιουλίου, στα πλαίσια του Rockwave festival.
O Garcia με κάποια παραπάνω κιλάκια, μαλλί ελαφρός κοντύτερο, μαύρα γυαλιά, μαύρο πουκάμισο και ενέργεια που μας έφερε πίσω αναμνήσεις από το video clip "green machine" μας χάρισε ένα full set από όλα τα αγαπημένα κομμάτια του συγκροτήματος, ξεσηκώνοντας ένα κατάμεστο Fuzz. Ανοίγοντας με το δυνατό "gardenia" και κλείνοντας με το "green machine", δεν άφησαν περιθώρια για τσιγάρο και ποτό!
Είχαν δύναμη στις μηχανές τους, γκάζωσαν και τα έδωσαν όλα!!
Πάρτε και μία γεύση ;) [ Supa Scoopa and mighty scoop ]


Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

137 χρόνια από την γέννηση του Houdini....




















Harry Houndini: Ο πιο φημισμένος απ' τους καλλιτέχνες δραπετεύσεων. Απομυθοποιητής του πνευματισμού. Γεννήθηκε με το όνομα Ehrich Weiss το 1874. Ξεκίνησε πρώτος τα σόου αποδράσεων κάτω από το νερό ενώ βρισκόταν αλυσοδεμένος και με χειροπέδες μέσα σ' ένα μεταλλικό κοντέινερ που λουκεταρισμένο και με προσαρτημένα βάρη ριχνόταν στο νερό.
Πέθανε το 1926 όταν στη διάρκεια μιας τέτοιας παράστασης και βαλμένος μάλιστα ανάποδα με το κεφάλι προς τα κάτω μες στο νερό, έπαθε κράμπα με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να λυθεί έγκαιρα...! Η ζωή του γυρίστηκε αργότερα φιλμ με πρωταγωνιστή τον Tony Curtis.http://www.imdb.com/title/tt0045886/

Πολλοί ήταν οι καλλιτέχνες που εμπνεύστηκαν και εμπνέονται από την ισχυρή αυτή προσωπικότητα, μια από αυτούς ήταν και η Patti Smith η οποία έγραψε και το παρακάτω ποίημα, το οποίο το παραθέτω μεταφρασμένο, από ένα βιβλιαράκι με ποιήματα της Patti που έπεσε κάποτε στα χέρια μου.

Ha!Ha! Houdini
Patti Smith

Ο Χάρρυ Ρουκλέρ!!!
Άκουσες ποτέ γι' αυτόν; Ένας φωτισμένος άντρας.
Εμπορεύτηκε ακόμα και το μαγικό του φώς για τη
ζωή ενός πουλιού. Καρφίτσωσε τα φτερά του
κι άπλωσε τα χαρτιά του στο τραπέζι. Πρέπει να
του το αναγνωρίσεις. Ήτανε πραγματικά άντρας.

Αλλά ο Χάρρυ Χουντίνι ήτανε άγγελος. Του λείπανε τα
φτερά ενός περιστεριού. Αλλά είχε ψυχή.
Συνέχιζε να προσπαθεί.

Σήμερα κάθε μεγάλος μάγος θαυμάζει την ανάληψη.
Να γιατί όλοι είναι οπαδοί του Χριστού.
Κι ο ήρωάς μας δεν ήταν εξαίρεση.
Ο Χουντίνι ανακήρυξε το Χριστό πατέρα της αεροπορίας,
η απόλυτη υπέρτατη αναίδεια.
Τον τύπο που έγραψε κάθε κόλπο στο βιβλίο και μερικά έξτρα.
Που ανέβηκε στον ουρανό σαν ένα κάτασπρο αεροπλάνο.
Χωρίς τη βοήθεια έλικα ή αλεξίπτωτου.

Που δε χρειάστηκε εισητήριο σφραγισμένο απ' την TWA.
Τελείως εξασφαλισμένος από αεροπειρατεία.
Που χαιρετιόταν με τους ουρανούς πολύ πριν απ' την ανακάλυψη των μοντέρνων
ψεύτικων πουλιών.

Ε: Ήταν ο Χουντίνι τσαρλατάνος;
Α: Ήταν Χριστός;

Ο Χάρρυ είναι γνωστός στις υψηλές τάξεις
σαν ο 13ος απόστολος.
Και θα ξαναγυρίσει
θα ξαναγυρίσει
θα ξαναγυρίσει...

Μια νύχτα όταν θα το περιμένετε στο ελάχιστο.
Το φεγγάρι θα ραγίσει σαν αυγό.
Δε θα 'ναι κανένα κοτοπουλάκι
που θα γλιστρήσει κάτω αυτό το μακρύ χρυσαφένιο
χείμαρρο...

Θα 'ναι ο Χουντίνι!
Ο Χάρρυ Χουντίνι.
Με μια χαιρετούρα μια μεγαλοπρεπή χειρονομία
κι ένα χαμόγελο
που θα σπάσει την καρδιά
κάθε κλειδαρά στην Αμερική.




Ρώσικη ρουλέτα!


Αυτό που μου αρέσει στη ζωή είναι οι ανατροπές της. Κάθε χρόνο, όλος ο κόσμος μου γίνεται άνω κάτω. Φίλοι αλλάζουν, οι δουλειές έρχονται και φεύγουν, λεφτά αρκετά για να σκορπάω και τόσα λίγα για να τα μετράω. Η αλλαγή αναζωγονεί τον άνθρωπο, αλλά όχι πάντα.

Δεν κατάφερα να ενταχθώ ποτέ πουθενά! Τίποτε δε κράτησε παραπάνω απο ένα χρόνο. Άλλες φορές επειδή το θέλησα και άλλες όχι. Το ιδανικό σίγουρα θα ήταν να ξέρουμε από πριν τι επιλογές ή τι συμπεριφορές πρέπει να έχουμε σύμφωνα με την κάθε περίσταση. Όμως η μοίρα, η τύχη, ο διάβολος, όπως θέλετε πείτε το, παίζει με τη ζωή μας ρώσικη ρουλέτα, κι εκεί που περιμένεις να σκοτωθείς ακούς το "κλικ" και η ζωή σου παίρνει άλλη μια γύρα παράτασης. Το καλό είναι πως η σφαίρα είναι μόνο μία και που ξέρεις ίσως να μην τύχει στην δική σου σειρά!

Στην δική μου περίπτωση εύχομαι όταν η σφαίρα είναι στην θαλάμη να είναι η σειρά του καναπέ, με τον οποίο τελευταία έχουμε αναπτύξει πολύ φιλικές σχέσεις....

Δεινόσαυροι!!


Οι φίλοι είναι πολύ λίγοι, τόσο λίγοι που το ένα χέρι περισσεύει να τους μετρήσει. Καμία φορά ανοίγω το κινητό και ψάχνω από το Α μέχρι το Ω να βρω κάποιον να μου κάνει παρέα, να πούμε μια βλακεία, να περάσουμε την μέρα μας. Ένας κατάλογος με τόσα πολλά τηλέφωνα κι όμως τόσα λίγα...
Έχω αποτύχει σε αυτή τη ζωή να βρω τις ισορροπίες της, να βρω μια χρυσή τομή όπου όλοι μαζί και εγώ θα περνάμε όμορφα και θα συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλο. Όλοι αργά ή γρήγορα δείχνουν τα δόντια τους. Περνάς καλά και έχεις τα πάντα, φροντίζουν όσο περνάει από το χέρι τους να σου χαλάσουν κάτι από αυτά. Περνάς άσχημα και δε την παλεύεις, σου συμπαραστέκονται και από πίσω σου σκάβουν το λάκκο. Που πήγε η αλληλεγγύη; γιατί όλοι να περιμένουν κάτι από τον άλλο; είμαι τόσο ηλίθια που δίνω τα πάντα χωρίς αντάλλαγμα; Ειλικρινά πρέπει να είμαι πολύ αντιέλληνας τελικά!
Περιμένετε να σωθεί η χώρα, να βγούμε από το οικονομικό αδιέξοδο και τι κάνετε; Φέρεστε όπως ακριβώς και τα τσιράκια που μας κυβερνούν. Συμφέρον στο συμφέρον, ψέμα και υποκρισία, εκμετάλλευση και μικροψυχία. Ένα τεράστιο μικρόβιο έχει γεννηθεί μέσα μας που το ταΐζουμε μέρα με τη μέρα. Προσοχή γιατί αν το μικρόβιο γίνει δεινόσαυρος θα φάει και εσάς τους ίδιους!!!

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Ταμπού ή όχι;


Αλήθεια τι θεωρείτε εσείς ταμπού; Τι σας κάνει να κοκκινίζετε και να το βάζετε στα πόδια; Έχω παρατηρήσει πολλούς από εσάς που διαβάζετε το ταπεινό μου blog, and thanks for that :) ότι ποτέ δεν σχολιάζετε τα post. Θα μου πεις ρε κοπελιά έχουμε και άλλες δουλειές με εσένα θα ασχολούμαστε. Σωστό και αυτό.
Λοιπόν για να μην ξεφεύγουμε από το θέμα...θέλω αυτό το post να σας κάνει να δραστηριοποιηθείτε λιγάκι...come on κάποια γνώμη θα έχετε.
Και για να δώσω το έναυσμα θα μοιραστώ μαζί σας ένα από τα ταμπού μου. Θεωρώ όπως και πολλοί από εσάς ότι το πέρδειν σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους μπροστά σε κόσμο είναι κάπως...ντροπιαστικό. Ελάτε παραδεχτήτε το, όλοι το κάνουμε. Το ζήτημα είναι όμως τι κάνεις όταν σου έρθει την πιο ακατάλληλη στιγμή. Βάζεις φωνή και αφήνεσε; προσπαθείς να σφιχτείς με κίνδυνο να γίνει ρέψιμο; τρέχεις πανικόβλητος προς κάθε κατεύθυνση; ή απελευθερώνεσαι και κάνεις τον Κινέζο;
Ιστορίες σίγουρα υπάρχουν πολλές, αλλά μένουν μεταξύ μας, πάντα και σίγουρα δε θέλουμε να τις μοιραστούμε. Γιατί μια τόσο φυσική ανάγκη του ανθρώπινου οργανισμού να θεωρείτε ταμπού; και πως ξεκίνησε όλη αυτή η απαγόρευση της κλανιάς; τα μωρά είναι τα μόνα που γεννιούνται μη έχοντας αυτό το ταμπού. Τι τους το δημιουργεί στην πορεία; Εγώ θυμάμαι από το μικρό μου αδερφάκι ότι όποτε συνέβαινε όλοι βάζαμε τα γέλια. Πράγμα περίεργο, γιατί π.χ. δε γελάμε με το φτέρνισμα; και αυτός ήχος ανθρώπινος είναι. Θα μου πείς συνοδεύετε και από άλλα εκτός από θόρυβο, σωστό, αλλά τότε γιατί δε γελάμε και με ένα άπλυτο άνθρωπο.
Για να καταλήξω, είναι ή δεν είναι για εσάς ταμπού; Ελάτε απελευθερωθείτε!!!


Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

U turn!


Τι δε μπορείς να κάνεις; Μην αφήσεις να σε κάνουν να πιστέψεις ότι δε μπορείς να κάνεις κάτι. Όσο και ανέφικτο μπορεί να μοιάζει αυτό "give it a try" όπως λεν και τα αμερικανάκια. Ακόμα και η αποτυχία αξίζει γιατί είναι μια προσπάθεια, χωρίς προσπάθεια δεν υπάρχει επιτυχία.
Ξέρω είναι δύσκολοι οι καιροί και πολλοί από εσάς όπως και εγώ αντικρίζουμε γεγονότα και καταστάσεις που μας κάνουν να νιώθουμε πως δεν θα καταφέρουμε τίποτα. Ένα είναι το πιο σημαντικό να ξέρετε, ότι ακόμα και στο αδιέξοδο πάντα υπάρχει η όπισθεν που ανοίγει άλλους δρόμους. Μερικοί σε οδηγούν στο παρελθόν και άλλοι σε πάνε στο μέλλον. Δικό μας το τιμόνι, δική μας και η στροφή. Προσοχή στις καραμπόλες!!

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Πάμε για μπεκάτσες?


Τι με έχει πιάσει τον τελευταίο καιρό πραγματικά απορώ. Ξυπνάω καθημερινά στις πέντε το χάραμα, λες και θα πάω για κυνήγι μπεκάτσας και κοιμάμαι με τις κότες. Όχι στην κυριολεξία ρε Παναγία μου, που να βρω κότες στην Νίκαια βραδιάτικα οικότροφες και με προτίμηση το κρεββάτι μου!
Ξύπνησα λοιπόν και σήμερα τη σωστή ώρα για το καρτέρι μπεκάτσας και πραγματικά μου ήρθε αμέσως η εικόνα. Μικρή σαν ήμουν και εγώ ακολουθούσα τον πατέρα μου σε όλες του τις δραστηριότητες, εκτός από τις φυσικές βέβαια. Ο πατέρας μου, έντονη προσωπικότητα, είχε πολλές δραστηριότητες και χόμπι, ένα από αυτά και το κυνήγι. Φυσικά εγώ, όπως και κάθε οικολογικά ευαίσθητος άνθρωπος, απεχθανόμουν αυτή την μπρουτάλ ενασχόληση του πατέρα μου και δεν τον ακολουθούσα. Μία φορά όμως είπα να πάω να του κάνω παρέα. Τα αποτελέσματα δραματικά, ήταν και η τελευταία φορά που πήγα.
Αρχικά να πω, πως εγώ και η φύση δεν συμβαδίζουμε ακριβώς. Έχω μία μικροφοβία με τα ζωύφια της φύσης, αλλεργία στη γύρη και όχι και τόσες αντοχές στον ποδαρόδρομο. Είχαμε πάρει όλο τον εξοπλισμό για το βουνό, ο πατέρας μου δηλαδή, και αποφασίσαμε ότι εγώ θα ήμουν το καλαθάκι για τα πολεμικά του λάφυρα. Τι σημαίνει αυτό; Είχα ζωστεί το γιλέκο με τα ειδικά δυχτάκια για να μεταφέρω τα άτυχα πουλιά που θα έπεφταν από τον ουρανό. Φυσικά δεν ανησυχούσα και τόσο γιατί ήξερα ότι δεν θα πιάναμε τίποτα. Πως ήμουν τόσο σίγουρη; Μα ήταν φυσικό, το καρτέρι θέλει ησυχία, υπομονή και συγκέντρωση, πράγματα δύσκολα όταν έχεις μαζί σου ένα παιδάκι φλύαρο, ανυπόμονο και υπερκινητικό. Είχα αράξει και εγώ περιμένοντας το κοπάδι, βαρέθηκα σαν παιδάκι και έβαλα μουσική, λες και περιμέναμε το καρναβάλι της Πάτρας. Όχι μπεκάτσα δε πέρασε αλλά ούτε μυρμήγκι.
Το αποτελείωμα της εκδρομής ήταν η δοκιμή βολής με τουφέκι η οποία ήταν επίπονη για μένα και άκρως καταστροφική για τον πατέρα μου. Όχι δεν τον πυροβόλησα, απλώς αφού έριξα και σωριάστηκα κατάχαμα σηκώθηκα με την βοήθεια της κάννης και όπως ήταν το χώμα νωπό την βούλωσα για τα καλά!
Έτσι φύγαμε και δύο άρον άρον γυρνώντας σπίτι με ένα φρεσκότατο γαλακτομπούρεκο που το σκοτώσαμε με τα πιρούνια μας!

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Διαστρέβλωση της πραγματικότητας!!!


Ξύπνησα σήμερα λίγο απότομα από την μεσημεριανή μου σιέστα. Εντάξει όχι απόλυτα μεσημεριανή, έπιασε και λίγο από το απόγευμα για να είμαι ειλικρινείς, αλλά ποιος νοιάζεται. Έλεγα λοιπόν ότι ταράχτηκα τόσο πολύ από το όνειρο που έβλεπα, έβλεπα προφανώς επηρεασμένη από τα τελευταία γεγονότα των ημερών ότι ήμουν σε μία παραλιακή περιοχή όπου περιμέναμε να χτυπήσει το τσουνάμι. Έχω να πω πως ήταν πραγματικά τρομαχτική εμπειρία κι ας ήταν στον ύπνο μου...Καθώς πάλευα λοιπόν να σωθώ με κάθε τρόπο, ακούω ένα έντονο θόρυβο και βλέπω ένα φως κόκκινο να αναβοσβήνει μανιακά. Μη κολλώντας όλη η φάση στο όνειρο προσπαθούσα να εξηγήσω τι συμβαίνει όταν το όνειρο άρχισε να καταρρέει και εγώ να επανέρχομαι στην πραγματικότητα όπου και αυτή ευθυνόταν για το φως και το θόρυβο. Στην αρχή τρομοκρατήθηκα, δε σας το κρύβω, πετάχτηκα από το κρεββάτι ξεμαλλιασμένη και άρχισα να πανικοβάλλω τον εαυτό μου. Παναγία μου, μας βομβαρδίζουν, ο πόλεμος της Λιβύης ήρθε και εδώ. Θυμήθηκα και το όνειρο που είδα και για ένα δευτερόλεπτο μπερδεύτηκα, άναψα το φως, κοιτάχτηκα στον καθρέφτη ( μεγάλο λάθος, γιατί πήρα και δεύτερη τρομάρα με τα μαλλιά μου) και έτρεξα προς την μπαλκονόπορτα έτοιμη να δω τα τανκς να κάνουν παρέλαση μπροστά από τη στάση λεωφορείου και τις Κατίνες τις γειτονιάς με παντόφλες και ρόλει στους δρόμους να τσιρίζουν. Αντί για αυτό φυσικά δεν είδα τίποτα παρά την συνηθισμένη καθημερινή κίνηση. Το φως και οι θόρυβοι όμως τι ήταν?
Και εδώ ευφάνταστοι αναγνώστες μου να σας θυμίσω ή αν δεν το γνωρίζετε να σας ενημερώσω ότι μένω σε μία από τις συνοικίες του Πειραιά. Ακόμα δεν το βρήκατε? Κέρδισε ο Ολυμπιακός!

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Κρίση παντού!!


Έχω ξεμείνει σήμερα από ύπνο. Είδα πέντε ταινίες, έφαγα δύο φορές, ήπια αλκοόλ, 2 λίτρα νερό, κάπνισα ένα πακέτο τσιγάρα και ανέβασα καμία δεκαριά βιντεάκια στο facebook αλλά το μάτι ακόμα γαρίδα!!
Λοιπόν δεν εξηγείται αλλιώς μάλλον έχει πέσει παντού κρίση ή τρόμος για κρίση και κατά επέκταση περικοπές από παντού και στα πάντα. Κύριε Μορφέα τι θα γίνει σήμερα με την περίπτωσή μου; Και καλά εσύ δεν μπόρεσες να έρθεις, το ταξί που έρχεται κάθε μέρα δεν είχες να το πληρώσεις, τα τσιράκια σου που είναι τα απέλυσες και αυτά; Και εγώ τώρα τι θα κάνω; Αύριο πάλι ύπνος για μένα; τι αύριο δηλαδή, σήμερα γιατί το αύριο πάει έφυγε....
Εντάξει καλές οι περικοπές, η σύνεση και τα λοιπά αλλά όχι και σε όλα βρε παιδί μου δημιουργείται πρόβλημα, δε το βλέπετε; όλη η ανθρωπότητα καταρρέει με αφορμή την κατάργηση του ύπνου και κατά επέκταση του ονείρου. Αν μας κόψετε και τα όνειρα πως θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε να βιώνουμε όλη αυτή την αθλιότητα που μας πουλάτε για ζωή;