Αλήθεια τι θεωρείτε εσείς ταμπού; Τι σας κάνει να κοκκινίζετε και να το βάζετε στα πόδια; Έχω παρατηρήσει πολλούς από εσάς που διαβάζετε το ταπεινό μου blog, and thanks for that :) ότι ποτέ δεν σχολιάζετε τα post. Θα μου πεις ρε κοπελιά έχουμε και άλλες δουλειές με εσένα θα ασχολούμαστε. Σωστό και αυτό.
Λοιπόν για να μην ξεφεύγουμε από το θέμα...θέλω αυτό το post να σας κάνει να δραστηριοποιηθείτε λιγάκι...come on κάποια γνώμη θα έχετε.
Και για να δώσω το έναυσμα θα μοιραστώ μαζί σας ένα από τα ταμπού μου. Θεωρώ όπως και πολλοί από εσάς ότι το πέρδειν σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους μπροστά σε κόσμο είναι κάπως...ντροπιαστικό. Ελάτε παραδεχτήτε το, όλοι το κάνουμε. Το ζήτημα είναι όμως τι κάνεις όταν σου έρθει την πιο ακατάλληλη στιγμή. Βάζεις φωνή και αφήνεσε; προσπαθείς να σφιχτείς με κίνδυνο να γίνει ρέψιμο; τρέχεις πανικόβλητος προς κάθε κατεύθυνση; ή απελευθερώνεσαι και κάνεις τον Κινέζο;
Ιστορίες σίγουρα υπάρχουν πολλές, αλλά μένουν μεταξύ μας, πάντα και σίγουρα δε θέλουμε να τις μοιραστούμε. Γιατί μια τόσο φυσική ανάγκη του ανθρώπινου οργανισμού να θεωρείτε ταμπού; και πως ξεκίνησε όλη αυτή η απαγόρευση της κλανιάς; τα μωρά είναι τα μόνα που γεννιούνται μη έχοντας αυτό το ταμπού. Τι τους το δημιουργεί στην πορεία; Εγώ θυμάμαι από το μικρό μου αδερφάκι ότι όποτε συνέβαινε όλοι βάζαμε τα γέλια. Πράγμα περίεργο, γιατί π.χ. δε γελάμε με το φτέρνισμα; και αυτός ήχος ανθρώπινος είναι. Θα μου πείς συνοδεύετε και από άλλα εκτός από θόρυβο, σωστό, αλλά τότε γιατί δε γελάμε και με ένα άπλυτο άνθρωπο.
Για να καταλήξω, είναι ή δεν είναι για εσάς ταμπού; Ελάτε απελευθερωθείτε!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
off with your head