Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Summer nightmare!!


Ομπρέλες να χοροπηδάνε στην άμμο, καρεκλάκια σε όλα τα χρώματα και τα μεγέθη, κουβαδάκια, μπρατσάκια, στρώματα θαλάσσης, φουσκωτά σκάφη, μπαλάκια, ρακέτες, ταπεράκια με φαΐ και μανάδες σε πλήρη υστερία. Αν νομίζεις πως θα πας διακοπές για να απολαύσεις τον καφέ σου στην παραλία είσαι γελασμένος!!

Στην πρώτη γουλιά σκάει η πρώτη οικογένεια και στρώνει όλη την προίκα της μπροστά σου, λες και ήρθανε για κατασκήνωση, σκέφτεσαι και λες δεν είναι δυνατόν αυτοί ήρθαν για να μείνουν!! Αφού προσπαθείς να μην επηρεαστείς από το γεγονός, στη δεύτερη γουλιά αρχίζει η "υστερία"..."Γιαννάκη έλα εδώ να βάλεις τα μπρατσάκια σου", "μην πειράζεις την αδερφή σου", "μην απομακρύνεσαι", "μην κάθεσαι στον ήλιο" και άλλα τόσα "μη" που αναρωτιέμαι αν του έχει αφήσει περιθώρια να αναπνέει ο Γιαννάκης ή το κάνει αυτή για αυτόν. Στην τρίτη γουλιά και αφού το ζευγάρι έχει μπει για μπάνιο, αρχίζουν τα μέσα έξω από το νερό και η πάσα ευθυνών Μπαμπάς:"έχει πολύ αέρα κράτα την ομπρέλα να μην φύγει", μαμά:"όλη την ώρα αυτό θα κάνω?δεν μπορείς να την δέσεις όπως όλοι?", μπαμπάς: "εγώ προσέχω τον μικρό, κάνε και εσύ τίποτα", μαμά:"ναι, σιγά μην σε κουράσαμε κιόλας, ούτε μια ομπρέλα δε μπορείς να βάλεις σωστά", μπαμπάς:"ομπρέλες είναι αυτές που πας και παίρνεις, και μετά έχεις την απαίτηση να μην της πάρει και ο αέρας?κάτσε εκεί και κράτα τη εγώ πάω να κολυμπήσω", μαμά:"ναι άσε με και μόνη μου τώρα, να κρατάω την ομπρέλα και να προσέχω και τον γιο σου, κοίτα μην τα παρατήσω όλα και φύγω"μπαμπάς:"κάνε ότι θες μόνο πάρε και το παιδί μαζί σου πάω για βουτιά με έσκασες!" και αφού έχει βουτήξει ξεκινάει ένα ατελείωτο μουρμουρητό, το πιτσιρίκι ανενόχλητο παίζει στη θάλασσα, ο μπαμπάς έχει ξανοιχτεί στα 5 μέτρα και η μαμά καπνίζει το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο.

Στην τέταρτη γουλιά, με τα νεύρα εμφανώς τσιτωμένα, ανάβεις και το δεύτερο τσιγάρο (πάει μετά από ένα καλό καυγά άλλωστε) και λες εδώ είμαι τώρα ηρεμία...αμ δε!! Γιατί εκεί που έχεις αράξει στην πετσετούλα σου περνάει ένα βλογιοκομμένο και σε κάνει μες την άμμο, αρχίζουν τα κοσμητικά (από μέσα σου φυσικά) καθαρίζεσαι και το πας από την αρχή. Εκείνη ακριβώς την στιγμή της γλυκιάς ηρεμίας σου έρχεται στο κεφάλι σου κάτι σαν πέτρα εξ ουρανού!! Σηκώνεσαι πανικόβλητος και βλέπεις τον τούμπανο κάγκουρα με μαύρισμα Αφρικανού να σου ζητάει συγνώμη, αλλά βλέπεις και στους επαγγελματίες συμβαίνουν ατυχές στιγμές και απομακρύνεται με ένα ψηλοκρεμαστό κάρφωμα στον αντίπαλο που λες πάει κάποιος θα φύγει αόμματος σήμερα, ελπίζω να μην είμαι εγώ.

Στην πέμπτη γουλιά, τα παγάκια έχουν λιώσει και ο καφές έχει γίνει κάτουρο, γιατί πλέον πίνεις freddo και τα ποτήρια του είναι πιο μεγάλα αλλά άκρως πλαστικά, που σημαίνει ότι δεν κρατάνε την θερμοκρασία. Οπότε αφού έχεις ρίξει τις βουτιές σου στα κάτουρα των άλλων, έχεις περάσει μια ολόκληρη οικογενειακή κρίση, έχεις γλιτώσει και τα δυο σου μάτια από μπαλάκι του τένις και έχεις πιει και τον μισό freddo σε πλαστικό που πλήρωσες 3 ευρώ, καλή υπομονή και καλό ταξίδι!!