Δε ξέρω για εσάς, εγώ πάντως περνάω τέλεια τώρα με την κρίση! Η οικογένεια μου έχει αφεθεί ελεύθερη να εκφραστεί όπως πάντα ήθελα και δε μπορούσε, γιατί φυσικά κρατάγαμε τα προσχήματα και τους τύπους, αλλά τώρα με όλη αυτή την κοινωνική εξαθλίωση όλοι έχουν αφεθεί ελεύθεροι να κάνουν ότι γουστάρουν.
Εγώ προσωπικά είμαι άνεργη, όπως ήδη γνωρίζεται, άλλα πλέον στην ουσία κάνω αυτό που ονειρεύονται όλοι, κάθομαι σπίτι και ασχολούμαι με διάφορα χόμπι, δημιουργώντας στους δικούς μου ενοχές που με έφεραν στον κόσμο για να καταντήσω άνεργη με επακόλουθο να με ταΐζουν. Ο καλύτερος φίλος μου είναι ο καναπές μου, μιας και έχουμε γίνει στην κυριολεξία "αυτοκώλλητοι" (όχι δεν είναι ορθογραφικό λάθος, μιας και έχει μόνιμα το σχήμα του...καταλάβατε). Η γιαγιά μου παίρνει "σκονάκια" για να θυμάται, τα οποία προφανώς είναι τόσο ισχυρά που έχει αρχίσει να μας λέει ιστορίες από τότε που ήταν εικοσάρα σαν να έγιναν χθες. Επίσης παίρνει και σταγόνες δακρύων για να κλαίει στις κηδείες των φίλων και συγγενών, γιατί πλέον το να πεθάνει κανείς είναι ευτυχία αλλά για τα προσχήματα και τους τύπους πρέπει όταν πηγαίνεις σε κηδεία να κλαις. Η θεία μου έχει γίνει ρακοσυλλέκτρια και τις Κυριακές που περνάει από την γειτονιά τις βάζω στα σκουπίδια και λίγο σταφύλι, μήλο, μισό πεπόνι ή ότι άλλο έχει περισσέψει για να παίρνει και τις απαραίτητες βιταμίνες. Η μαμά μου έχει γίνει σκέτο συλλέκτρια, μαζεύει μπουφάν, τσάντες, παντελόνια, ζώνες και ότι άλλο τυχόν έχει βαρεθεί το σόι και το κάνουμε μετά ανακύκλωση σε όλη την οικογένεια. Εγώ παίρνω την τσάντα, η αδερφή μου το μπουφάν και ο μπαμπάς μου βολεύεται με τις ζώνες γιατί τις φοράει για να στερεώνει το παντελόνι και τις καλύπτει με την μπλούζα. Η αδερφή μου είναι ακόμα...αισιόδοξη, γιατί παρόλο που τις κόψαμε το χαρτζιλίκι, δεν έχουμε να ανάψουμε το καλοριφέρ και τρώμε σε ομάδες άνω των 5, ακόμα πιστεύει πως θα περάσει σε κάποια σχολή εκτός Αθήνας και θα κάνει μεταπτυχιακό στην Αγγλία.
Εγώ πάντως παράπονο δεν έχω, κάνω τέτοια γέλια με την κατάντια μας....πραγματικά το διασκεδάζω. Όποτε βρισκόμαστε κοροϊδεύουμε ο ένας τον άλλο και κλαίμε στην κυριολεξία από τα γέλια. Ποτέ δε πίστευα ότι θα μπορούσα να γίνει τόσο γραφική και να προκαλώ τόσο γέλιο με τον τρόπο ζωής μου. Έχω να γελάσω έτσι... βασικά δεν έχω ξαναγελάσει έτσι. Αυτή η κυβέρνηση τα σπάει!! Έχει πολύ πλάκα!! Άσε που έμαθα να ζω με τα απολύτως απαραίτητα και να περνάω και καλά από πάνω. Κρίση rulezzz!!!