Top 10 Χριστουγέννων

Χριστούγεννα έρχονται ξανά και τα ήθη και έθιμα της γειτονιάς και γενικότερα της περιοχής μου θυμίζουν εποχές 80's που ο κόσμος είχε πολλά λεφτά να ξοδεύει σε άχρηστα πράγματα, πολυτέλεια και έθιμο που χάθηκε με τον καιρό. Όμως αυτό που μου έδωσε την ώθηση να συνοψίσω τα αγαπημένα Χριστούγεννα, που μου αρέσουν παρότι δεν πιστεύω σε θρησκείες, σε ένα top 10 είναι τα κατάλοιπα της εποχής που έφυγε και τα συντρίμμια που ξυπνάει η εποχή που μπαίνει.

1. Τα φωτάκια σε διάφορους σχηματισμούς, στο μπαλκόνι, πάνω στους τοίχους, να κρέμονται από τα κάγκελα και πολλές φορές να παίζουν μια παράφωνη μουσική ξεκουρδισμένη, κάτι από κάλαντα αλλά σε σύγχυση.

2. Ο κλέφτης Αγ. Βασίλης που σκαρφαλώνει το μπαλκόνι, δίνοντας ιδέες σε μία νέα γενιά κλεφτών γνωστών και ως "σαλταδόρων" που ξάφριζαν τα σπίτια μας κάθε καλοκαίρι.

3. Το δεντράκι που μάλλον έχει κολλήσει ψώρα, αλλιώς δεν εξηγείτε κάθε χρόνο να του λείπουν όλο και περισσότερα κλαδιά και φύλλα, αλλά συνεχίζει να στολίζεται με όλη την ιεροτελεστία και με τα ίδια στολίδια χρονιά την χρονιά.

4. Το πλαστικό τραπεζάκι από τους γύφτους, λευκό, με πανάκι κόκκινο χριστουγεννιάτικο για να κάνει "ποδαράκι" στο δέντρο δίνοντας του λίγο ύψος και προφυλάσσοντας το από το κατούρημα των σκύλων.

5. Οι χριστουγεννιάτικες κάρτες κάτω από το δέντρο που κάθε χρόνο δε πάνε πουθενά και στολίζονται αντί φάτνης και φυσικά είναι από την ημερομηνία γέννησης της μάνας μας, αν καπνίζεται σπίτι προφανώς έχουν γίνει κίτρινες από τη νικοτίνη και όχι λόγο παλαιότητας.

6. Η χριστουγεννιάτικη κίνηση, που δεν έχει αλλάξει παρόλο που πλέον δεν πάνε όλοι σε μαγαζιά για ψώνια παρά βγάζουν έξω το αμάξι κάνουν 3 κύκλους για να κρατήσουν το έθιμο και γυρνάνε σπίτι.

7. Ο Αγ. Βασίλης που με τον καιρό τα παιδάκια έχουν αρχίσει να πιστεύουν ότι έχει γίνει πολύ τσιγκούνης και ξεχασιάρης, αφού τελευταία κάτι ψωροδώρα αφήνει, καθόλου λεφτά στις κάλτσες και πολλές κάρτες με ευχές, οι ευχές είναι δωρεάν πάρτε να έχετε!

8. Οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα, που θα έπαιρνα όρκο πως είναι πλαστικά, που στολίζονται κάθε χρόνο στο τραπέζι του σαλονιού με σελοφάν για να μην σκονιστούν.

9. Το τζάκι, όσοι έχουν, που αντί να ανάβει φωτιά κάθε βράδυ, ανάβει με κεράκια, φωτάκια σε όλα τα χρώματα και καμιά φορά είναι τόσο στολισμένο που δεν χρειάζεται καν να στολίσεις δέντρο.

10. Ο στολισμός της πόλης που δεν μπορείς πλέον να ξεχωρίσεις αν είναι χριστουγεννιάτικος ή πασχαλινός μιας και τα φωτάκια είναι ίδια και τα ανάβουν όποτε το θυμηθούν.

Σκυλοκαβγάδες

Έχεις πληρώσει την έξτρα εφορία, έχει φάει κανονικά την μία μείωση στα πάντα μετά την άλλη, περιμένεις τον παραφουσκωμένο λογαριασμό της ΔΕΗ να έρθει, στην τηλεόραση βλέπεις ότι σε κυβερνάει ο βασιλιάς καρνάβαλος με την κουστωδία του και το μόνο που θες είναι να βρεις λίγη ησυχία στη γαλήνη του σπιτιού σου δίχως έξοδα, δίχως να σε πρήζουν και κυρίως να ηρεμήσεις λιγάκι από όλο αυτό το αλαλούμ και γιατί όχι ρε αδερφέ να ανάψεις και το τζάκι σου, να πιεις και ένα ποτήρι κρασάκι.

Όχι φυσικά, τίποτα δεν είναι εφικτό σε αυτή την χώρα κάφρων!! Ναι κάφροι, όλοι κάφροι!! Κανένας σεβασμός για τον διπλανό μας, καμία διακριτικότητα, μόνο εγωισμός και παρταλισμός μέχρι αηδίας. Πληρώνω εφορία για διατηρώ αυλή και πάρκινγκ κάτω από το σπίτι μου και έρχεται ο κύριος μου κλείνει τη θέση και ενώ εγώ κορνάρω αυτός μου κατουράει τον τοίχο!!! Βγαίνεις εκτός εαυτού? ας υποθέσουμε ότι λες άστο να πάει, πάρε το σαράβαλο να τελειώνουμε. Όχι ο κύριος "κατουράω όπου βρω σαν το σκυλί" ήθελε να λογομαχήσουμε κιόλας.

Δίνω τόπο στην οργή, ανεβαίνω σπίτι μου και αράζω με κρασάκι και τσιγάρο. Έξω ο αέρας και ο σκύλος της διπλανής λυσομανάνε. Μια τσιρίδα άκρως διαπεραστική και συνεχόμενη συνοδεύει την τρίωρη οινοποσία μου που έχει αποβεί ανούσια, μιας και τα νεύρα μου έχουν γίνει ταλιατέλες και το κεφάλι μου καζάνι από τη φασαρία. Τσεκάρω παράθυρα, φωνάζω, κράζω τίποτα...το βρομόσκυλο συνεχίζει να τσιρίζει. Αλλά και πάλι δε φταίει ο σκύλος, όοοοχι, το σκυλί δεν έχει νοημοσύνη, δεν ξέρει ότι μου έχει σπάσει εμένα τα νεύρα και επιπλέον είναι ο μόνος τρόπος του να πει "εεε μπιπ τι θα γίνει θα με ταΐσετε?". Το φανταστικό περήφανο ελληνόπουλο-παρτάλι αφεντικό του το έχει αφήσει μόνο του Σάββατο βράδυ στη ταράτσα να λυσσιάζει και αυτός προφανώς ή έχει βγει με γκόμενα ή έχει φύγει για σουκου ή είναι τόσο χοντρόπετσος που δεν τον ενοχλεί το γάβγισμα του κοπρίτη του.

Ερώτηση: Γιατί θα πρέπει εγώ να υποστώ βασανιστήρια με αποτέλεσμα να βρίσκομαι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και υστερίας, επειδή εσύ ρε μπιπ πήρες ένα σκύλο που βαριέσαι να ασχοληθείς μαζί του?

Ερώτηση: Θα θεωρηθεί μικρότητα να σκέφτομαι να το φολιάσω? ενώ ξέρω ότι δε φταίει το ζωντανό, αλλά πως να το κάνω να σταματήσει ή που να σε βρω να στα ψάλλω?

Ερώτηση: Είμαι κακός άνθρωπός που σε καταριέμαι εδώ και τρεις ώρες ή απλώς σπαταλώ ώρα διότι γαιδουρόπετσοι σαν και εσένα δε χαμπαριάζουν?

Ερώτηση: Γιατί για να περνάει και να κάνει ένας μ#@@ς ότι γουστάρει θα πρέπει πάντα να την πληρώνουν όλοι οι άλλοι?

Οικογένεια στα πρόθυρα...Κρίσης!!!

Δε ξέρω για εσάς, εγώ πάντως περνάω τέλεια τώρα με την κρίση! Η οικογένεια μου έχει αφεθεί ελεύθερη να εκφραστεί όπως πάντα ήθελα και δε μπορούσε, γιατί φυσικά κρατάγαμε τα προσχήματα και τους τύπους, αλλά τώρα με όλη αυτή την κοινωνική εξαθλίωση όλοι έχουν αφεθεί ελεύθεροι να κάνουν ότι γουστάρουν.

Εγώ προσωπικά είμαι άνεργη, όπως ήδη γνωρίζεται, άλλα πλέον στην ουσία κάνω αυτό που ονειρεύονται όλοι, κάθομαι σπίτι και ασχολούμαι με διάφορα χόμπι, δημιουργώντας στους δικούς μου ενοχές που με έφεραν στον κόσμο για να καταντήσω άνεργη με επακόλουθο να με ταΐζουν. Ο καλύτερος φίλος μου είναι ο καναπές μου, μιας και έχουμε γίνει στην κυριολεξία "αυτοκώλλητοι" (όχι δεν είναι ορθογραφικό λάθος, μιας και έχει μόνιμα το σχήμα του...καταλάβατε). Η γιαγιά μου παίρνει "σκονάκια" για να θυμάται, τα οποία προφανώς είναι τόσο ισχυρά που έχει αρχίσει να μας λέει ιστορίες από τότε που ήταν εικοσάρα σαν να έγιναν χθες. Επίσης παίρνει και σταγόνες δακρύων για να κλαίει στις κηδείες των φίλων και συγγενών, γιατί πλέον το να πεθάνει κανείς είναι ευτυχία αλλά για τα προσχήματα και τους τύπους πρέπει όταν πηγαίνεις σε κηδεία να κλαις. Η θεία μου έχει γίνει ρακοσυλλέκτρια και τις Κυριακές που περνάει από την γειτονιά τις βάζω στα σκουπίδια και λίγο σταφύλι, μήλο, μισό πεπόνι ή ότι άλλο έχει περισσέψει για να παίρνει και τις απαραίτητες βιταμίνες. Η μαμά μου έχει γίνει σκέτο συλλέκτρια, μαζεύει μπουφάν, τσάντες, παντελόνια, ζώνες και ότι άλλο τυχόν έχει βαρεθεί το σόι και το κάνουμε μετά ανακύκλωση σε όλη την οικογένεια. Εγώ παίρνω την τσάντα, η αδερφή μου το μπουφάν και ο μπαμπάς μου βολεύεται με τις ζώνες γιατί τις φοράει για να στερεώνει το παντελόνι και τις καλύπτει με την μπλούζα. Η αδερφή μου είναι ακόμα...αισιόδοξη, γιατί παρόλο που τις κόψαμε το χαρτζιλίκι, δεν έχουμε να ανάψουμε το καλοριφέρ και τρώμε σε ομάδες άνω των 5, ακόμα πιστεύει πως θα περάσει σε κάποια σχολή εκτός Αθήνας και θα κάνει μεταπτυχιακό στην Αγγλία.

Εγώ πάντως παράπονο δεν έχω, κάνω τέτοια γέλια με την κατάντια μας....πραγματικά το διασκεδάζω. Όποτε βρισκόμαστε κοροϊδεύουμε ο ένας τον άλλο και κλαίμε στην κυριολεξία από τα γέλια. Ποτέ δε πίστευα ότι θα μπορούσα να γίνει τόσο γραφική και να προκαλώ τόσο γέλιο με τον τρόπο ζωής μου. Έχω να γελάσω έτσι... βασικά δεν έχω ξαναγελάσει έτσι. Αυτή η κυβέρνηση τα σπάει!! Έχει πολύ πλάκα!! Άσε που έμαθα να ζω με τα απολύτως απαραίτητα και να περνάω και καλά από πάνω. Κρίση rulezzz!!!

Avatar!!

Σήμερα η μέρα μου ήταν γεμάτη! Σηκώθηκα νωρίς, μάζεψα το σπίτι, επιδιόρθωσα την τηλεόραση, πήρα καινούρια έπιπλα, ανακαίνισα ένα καινούριο δωμάτιο, αγόρασα αμάξι, κλάδεψα τα δέντρα, έκοψα το γκαζόν και επισκέφτηκα 20 φίλους-γείτονες. Αύριο θα αγοράσω και το κατοικίδιο των ονείρων μου και θα κάνω και 2 παιδιά.

Κρίση και αηδίες, τίποτα δε με έχει αγγίξει και απορώ που το λένε συνέχεια στις ειδήσεις γιατί εγώ δεν έχω δει καμία αλλαγή ούτε σε μένα ούτε στους γείτονες. Σκουπίδια στην γειτονιά δεν υπάρχουν, επεισόδια στο κέντρο της πόλης δεν έχω δει και από ότι έχω ακούσει οι επιχειρήσεις είναι στο απόγειό τους και μάλιστα καθημερινά ανοίγουν νέα καταστήματα. Νοσοκομεία έχει κάθε τετράγωνο, δωρεάν και η αστυνομία έρχεται με το που φωνάξω. Ασφάλιση ΙΚΑ δεν χρειάζομαι γιατί τα έχω όλα δωρεάν, φόρος δεν μου έχει έρθει και το σχολείο που θα πάω τον γιο μου είναι πλήρες εξοπλισμένο και με δωρεάν βιβλία και pc για όλους τους μαθητές.

Φυσικά και δεν τρελάθηκα, απλά αυτό το μήνα έχω μπει σε mode sim avatar. Ζω κανονικά τη ζωή μου σαν corleone sim character. Τον προηγούμενο μήνα που ήμουν Χριστίνα, δεν είχα δουλειά, δεν είχα λεφτά να βάλω βενζίνη, έβλεπα όλη μέρα τηλεόραση, έγινα ένα με τον καναπέ μου και μύριζα τα σκουπίδια των απέναντι προσπαθώντας να μαντέψω τι έφαγαν την προηγούμενη Παρασκευή. Οπότε ποιος ο λόγος να μπω στο avatar "Χριστίνα"; αυτό το μήνα και τον επόμενο θα είμαι "sim corleone" όποιος με ψάχνει θα με βρει δίπλα από το σπίτι της "fraoulitsa25".

Βάλε 3€

Θυμάμαι μία εποχή που πήγαινα στο βενζινάδικο και έλεγα "γέμισε το", ο βενζινοπώλης το θεωρούσε δεδομένο ότι θα το φούλαρες και το πρόσωπό του δεν άλλαζε καμία έκφραση. Τώρα με τα σημεία των καιρών το "γέμισε το" αντικαταστάθηκε από το "βάλε 20€" και στην συνέχεια "βάλε 10€". Έχει μπερδευτεί το αμάξι μου και νομίζει ότι είναι παπάκι πλέον με τη βενζίνη που του βάζω και ζορίζετε να βγάλει αποστάσεις τρελές με 10€, που δε βγαίνουν για κανένα λόγο, κάνοντας όμως φιλότιμες προσπάθειες! Το δεικτάκι της βενζίνης το έχω τάξει στον Βούδα (μεγάλη η χάρη του) και καμία φορά που κάνω τα στραβά μάτια το ανεβάζει λιγάκι (να ναι καλά όπου κι αν βρίσκεται).

Αφού λοιπόν φορτώσω την βενζίνη μου (20€ γιατί πληρώθηκα και από τον ΟΑΕΔ), πάρω τον φορητό μου αργό και απολαυστικό θάνατο (τσιγάρα για τους μη ποιητικούς) κατευθύνομαι στο στέκι μου για μπυροποσία και φιλοσοφημένες συζητήσεις "after hours" μετά από την κατάλληλη δόση αλκοόλ. Έχω φορτώσει το ντεπόζιτο μου με οκτάνια και έχω ξεμείνει από φράγκα και σκέφτομαι γιατί να μην μπορώ να πω στον barman βάλε μου 3€ super jack to hit the road? Βάλε και εσύ μία κάνουλα ρε αδερφέ με ευρωμετρητή όπως όλοι να ερχόμαστε να γεμίζουμε όσο θέλουμε εμείς. Εντάξει εδώ που τα λέμε ευτυχώς υπάρχουν ακόμα μαγαζιά που πάω και λέω "γέμισε το", αλλά σε λίγο το "γέμισε το" θα είναι πολυτέλεια και στα bar. Θα υπάρχει το "βάλε μου μια βόμβα διπλή χωρίς πάγο", "βάλε 2€ με καλαμάκι και άναφτο", "βάλε 3€ ενέσιμα" και "βάλε 5€ με δύο σφηνάκια δώρο".

Επακόλουθα θα έρθουν και οι μέρες των προσφορών στα bar βλέπε Goodys. Με 2 ποτά maxi δώρο οι πατάτες και ένα σφηνάκι της αρεσκείας σας, με 3 μπύρες maxi δώρο 2 λουκάνικα και μία αφιέρωση από τον dj με τραγούδι της αρεσκείας σας, με 2 ποτά special δώρο ένας prive χορός με σερβιτόρα της αρεσκείας σας, μια σαμπάνια και φράουλες με σαντιγί Στα γενέθλια θα γίνεται χαμός, λουλούδια, σαμπάνιες, χοροί, φαγητά όλα τσάμπα!! Μία φορά τον χρόνο να το ευχαριστιέσαι ρε Παναγία μου κακό είναι;

Το "clue" είναι ένα, μάθαμε στην σπατάλη και τα μεγαλεία και τώρα μείναμε να μας τρώει η ψώρα και η κακομοιριά. Αλλά όπως λέει και η γιαγιά μου "τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους!!".

Γιατί πάντα τελειώνει το χαρτί τουαλέτας;

Έχεις κάτσει, τα έχεις δώσει όλα, έχεις ελαφρύνει ένα κιλό και την ώρα που θες να γυρίσεις στο καφέ και τα τσιγάρα, συνειδητοποιείς ότι έχει τελειώσει το χαρτί τουαλέτας!

Τι κάνεις;

α) σκουπίζεσαι πρόχειρα με το χαρτόνι που έχει μείνει και τρέχεις με τα παντελόνια μισοσηκωμένα να βρεις χαρτοπετσέτες ή ότι άλλο στερεό λευκό μπροστά σου.

β) Αρχίζεις και φωνάζεις τη μάνα σου, ελπίζοντας να σε ακούσει από την άλλη μεριά του σπιτιού.

γ) Μπαίνεις στην μπανιέρα και πλένεσαι, επί της ευκαιρίας ρίχνεις και ένα μπάνιο.

Α, β ή γ το θέμα είναι ότι στιγμιαία έχεις ξενερώσει και αναρωτιέσαι γιατί να τελειώνει πάντα το χαρτί τουαλέτας την πιο ακατάλληλη στιγμή;

Κάποια περίεργη συνωμοσία κρύβεται πίσω από την έλλειψη χάρτου την ώρα που το χρειάζεσαι περισσότερο...και όχι δεν είναι το γεγονός ότι ποτέ δεν ελέγχεις αν έχει χαρτί πριν κάτσεις, το θεωρείς δεδομένο.

Προσωπικά, όπως και πολλοί από εσάς πιστεύω, θεωρώ την ώρα της τουαλέτας χάσιμο χρόνου. Δε θέλω να κάθομαι λεπτό παραπάνω, να διαβάζω περιοδικά τουαλέτας ή να λύνω σταυρόλεξα σκληρής σκέψης ενώ έχω να κάνω ένα σωρό άλλα πράγματα εκτός του συγκεκριμένου δωματίου. Και όμως υπάρχει μία πανούργα δύναμη που μας σπρώχνει τις πιο ακατάλληλες στιγμές στην τουαλέτα και φροντίζει να μας κρατάει εκεί για παραπάνω από 5 λεπτά! Πίνεις καφέ, τραβάς την πρώτη τζούρα, έφυγες! Τρως, ανάβεις τσιγάρο, σφαίρα! Πίνεις μπύρες με την παρέα, πάνω στην κρίσιμη στιγμή, τρέχεις! Και την στιγμή που βιαστικά έχεις φροντίσει να αποχωρήσεις δεν έχει χαρτί!!

Ένας τόσο πνευματικά εξελιγμένος άνθρωπος να ξεγελιέται και να εξαπατάται από ένα είδος καμίας πνευματικής διανόησης και εξελικτικής πορείας!! Και ξαναρωτώ τι συμβαίνει με το χαρτί τουαλέτας;

Νέοι φόροι!!

Λόγω αυξημένης ζήτησης και ανάγκης των τελευταίων ημερών αναλαμβάνω προσωρινά την εξυπηρέτηση της κυβέρνησης, από αύριο μέχρι νεοτέρας, να συλλέγω τους εξής παρακάτω έξτρα φόρους από την περιοχή της Νίκαιας.

1. Φόρος μουσικής: όποια οικία είναι άνω των 20τ.μ. και παίζει μουσική από τις 00:00 εώς τις 07:00 το πρωί θα καλείτε να πληρώσει φόρο 3 ευρώ το κομμάτι. Εξαιρούνται οι πολύτεκνοι με 10 παιδιά και οι κουφοί μετά την προσκόμιση απαραίτητων δικαιολογητικών.

2. Φόρος καζανακίου: όποια οικία άνω των 30 τ.μ. τραβάει καζανάκι μετά τις 10 το βράδυ θα καταβάλει 4 ευρώ φόρο το τράβηγμα. Εξαιρούνται οι δυσκοίλιοι (μόνο οι χρόνιοι, όχι οι πρόσφατοι κάτω ενός έτους).

3. Φόρος απλώματος: αφορά πολυκατοικίες και μονοκατοικίες άνω των 40 τ.μ. Θα καταβάλλεται φόρος για άπλωμα μετά τις 5 το απόγευμα και μετά τις 10 το πρωί τα Σαββατοκύριακα, 2 ευρώ το κομμάτι και 1 ευρώ οι κάλτσες και τα εσώρουχα (για φιρμάτα ρούχα 5 ευρώ). Εξαιρούνται οι κουλοί και ύστερα από την κατάλληλη εξέταση του Ι.Κ.Α.

4. Φόρος γλάστρας: για κάθε κατοικία ανεξαιρέτως τ.μ. θα καταβάλλονται 2 ευρώ για τα μικρά γλαστράκια, 4 ευρώ για μεγάλα και 5 ευρώ για φυτά προσωπικής κατανάλωσης (π.χ. μαϊντανός, χασίς, βασιλικός κτλ.). Εξαιρούνται οι αλλεργικοί και οι άστεγοι.

5. Φόρος μαγειρέματος: για κάθε κατοικία και άστεγο (με κατσαρολάκι και γκαζάκι) θα καταβάλλεται φόρος 3 ευρώ για κάθε γεύμα, 2 ευρώ για ζέσταμα χθεσινού φαγητού και 1 ευρώ για delivery. Εξαιρούνται οι βουλιμικοί και ο Πάγκαλος.

6. Φόρος ρεύματος: για κάθε κατοικία και άστεγο (με φακό) θα καταβάλλεται φόρος ανάμματος λαμπτήρα 2 ευρώ τα 5 κλικ και μετά 1 ευρώ για το κάθε ένα. Εξαιρούνται οι αόμματοι με σκύλο!

Η καταβολή των νέων φόρων αρχίζει από αύριο, η διαδικασία είναι άκρως νόμιμη και έχει ψηφιστεί όπως και οι υπόλοιποι νόμοι (άκρως νομιμότυπα και με ομόφωνη ελληνική πλειοψηφία).

Αδέρφια μου, αλήτες, πουλιά!

Πούπουλα, κλαδάκια σπασμένα, φύλλα στον αέρα, φωλιές, φτερουγίσματα...μια οικογένεια σε κρίση ακριβώς απέναντι από το παράθυρο μου. Προχτές πρέπει να τους ήρθε ο φόρος στη ΔΕΗ γιατί είχαμε απώλειες. Η μάνα πέταξε τα μικρά από τη φωλιά και ο πατέρας μπήκε στο σαλόνι μου σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Τελικά τίποτα δεν είναι εύκολο να είσαι σε αυτή τη ζωή ούτε καν περιστέρι.

Εδώ μιλάμε για καταπάτηση εναέριου χώρου. Τις προάλλες πάλι η διπλανή οικογένεια πετούμενων μπήκε από τη κουζίνα και βγήκε από το σαλόνι! Παίδες από τον άλλο μήνα που θα είμαι λίγο σφιχτά με τα οικονομικά μου περάστε μία γιατί θέλω να στείλω ένα μήνυμα στη μάνα μου. Και από εμένα ότι θέλετε, εκτός από λεφτά, κάνα σποράκι, λίγο νερό, εν ανάγκη κάντε και φωλιά απ' έξω μόνο μια παράκληση...να πηγαίνετε να χέζετε στον απέναντι που τον έχω και άχτι. Μα είναι δυνατόν να βάζει σκυλάδικα κάθε απόγευμα "τσίτα" (όχι του ταρζάν) και επιπλέον να περνάνε και οι φίλοι του 3 το χάραμα με τα κινητά jukebox?

Σήμερα πρέπει να απέλυσαν τον μπαμπά γιατί η μάνα φώναζε όλο το πρωί και διάλυσε τη μισή φωλιά. Μετά είδα τον μπαμπά να πετάει γρήγορα προς άγνωστη κατεύθυνση, μάλλον την έπνιξε γιατί δεν ακούω καθόλου φασαρία. Δύσκολο πράγμα η οικογένεια! Πήρα το 100 αλλά μου είπαν ότι δεν ασχολούνται με υποθέσεις πουλιών, τότε γιατί όλοι μου λένε ότι είναι για τον π@@@ο? Δεν καταλαβαίνω!! Anyway, φτηνά την έβγαλε ο Κος Πιτσούνης.

Η άλλη οικογένεια στον δεύτερο είναι πιο ήσυχη, δουλεύουν όλη μέρα για να θρέψουν 4 στόματα. Το μεγάλο τους πάει στο δημοτικό, εδώ πιο πάνω, μου ζήτησε χθες να του κατεβάσω την ιστορία και τα μαθηματικά της τρίτης δημοτικού από το internet γιατί λέει δεν τους δίνουν βιβλία στο σχολείο. Δε του πήρα λεφτά, κρίμα το καημένο, ένα στυλό αγόρασε όλο και όλο φέτος και αν κάνει λάθος αντί για blanco κουτσουλάει προσεχτικά για να γράψει από πάνω.

Η οικογένεια στο απέναντι δέντρο είναι ανύπαντρη με ένα παιδί (τα άλλα 2 τα έδωσαν σε μια γάτα που πέρναγε) και άνεργη. Ο μπαμπάς έχει χτυπημένο το ένα φτερό και η μαμά έχει ψώρα. Το παιδάκι τους είναι κουτσό και το βάζουν να καθαρίζει τζάμια στα φανάρια. Είναι ήσυχη οικογένεια όμως, εκτός από τον μπαμπά που καμιά φορά πίνει και χτυπάει το παιδάκι και λέει τη μαμά ψωριάρα (πράγμα που ισχύει, αλλά δε λέει να της το πετάει έτσι στα μούτρα). Σήμερα πάει για αποτοξίνωση απ' ότι κατάλαβα, γιατί χθες ήπιε ένα λικέρ και μια μπύρα που μου είχαν περισσέψει και μου είπε πως θα ήταν τα τελευταία.

Ένα δέντρο μου έχει μείνει μόνο ξενοίκιαστο, γιατί είναι λίγο καχεκτικό μετά το τελευταίο ζευγάρι που έμενε εκεί. Ήταν λίγο βίαιος ο άντρας, βάραγε τη γυναίκα του και μου σπάσαν τα μισά κλαδιά. Αλλά τώρα με το καινούριο φορολογικό νόμο θα το κόψω γιατί δεν έχω να πληρώσω για extra κατοικία!

Extreme καναπές

Μετά το bunjee jumping, το sky surfing, το base jumping και το aggressive inline skating έρχεται το extreme couching ή αλλιώς γνωστό και ως extreme καναπές!!!

Το συγκεκριμένο σπορ είναι άκρως επικίνδυνο και μερικές φορές θανατηφόρο (βλέπε πεθαίνω από βαρεμάρα). Για να γίνεις μάστερ απαιτεί δεξιότητα, αυτοσυγκέντρωση, ικανότητα χειρισμού πολλαπλών αντικειμένων ταυτόχρονα και πολύ ελεύθερο χρόνο, αν είσαι άνεργος ακόμα καλύτερα.

Τι θα χρειαστείτε, αλλιώς ποιος είναι ο κατάλληλος εξοπλισμός για αυτό το άθλημα. Καταρχήν ένα ευρύχωρο καναπέ κατά προτίμηση τριθέσιο ή τετραθέσιο αναλόγως τα κιλά σας και το ύψος σας. Ο γωνιακός καναπές συνίσταται (για τους φανατικούς του αθλήματος, αν είστε πρωτάρης μην το δοκιμάσετε) απαγορεύεται και σε καμία περίπτωση μην δοκιμάσετε από τριθέσιο και κάτω είναι πολύ επικίνδυνο ως κουτό!

Βασικοί κανόνες του σπορ, κοινώς τι πρέπει να γνωρίζετε για να ξεκινήσετε να ανεβάζεται την αδρεναλίνη. Το extreme couching είναι ξαναλέω άκρως επικίνδυνο και εθιστικό, να μην προτιμηθεί σε ηλικίες κάτω των 17 χωρίς την επιτήρηση γονέα.

Κανόνας νούμερο 1: Προμηθευόμαστε με ένα δίσκο με τα απαραίτητα σύνεργα που για τον καθένα ποικίλουν φυσικά, εγώ ενδεικτικά θα πω την προτίμησή μου, τσιγάρα, τασάκι, καφές, νερό με πάγο (αν είναι καλοκαίρι), χαρτί (αν έχετε αλλεργίες) και μαξιλάρια. Ο σκοπός αυτών των αντικειμένων είναι απλός, και συμβαίνει για να μην παραβιάσουμε τους παρακάτω κανόνες.

Κανόνας νούμερο 2: Τηλεκοντρόλ τηλεόρασης, κινητά, σταθερό τηλέφωνο, τηλεκοντρόλ aircodition και laptop είναι απαραίτητα (αν δεν κατέχετε τότε είστε ερασιτέχνης και καλύτερα να πάτε για bunjee jumping) και πρέπει να βρίσκονται εντός του FIR(FIR= εναέριος χώρος καναπέος) του καναπέ.

Κανόνας νούμερο 3: Το σπορ περιλαμβάνει extreme streching, χειρισμό τηλεκοντόρ, mouse και τσιγάρου ταυτόχρονα (για πολύ προχωρημένους και περιοδικές ρουφηξιές καφέ), οριζόντια και κάθετη θέση σώματος εναλλάξ και αναλόγως την ώρα, χωρίς τη χρήση τραπεζιού ή οποιοδήποτε άλλου βοηθήματος (θα θεωρηθεί ερασιτεχνισμός, καταπάτηση κανόνων και αποκλεισμός από το ετήσιο πρωτάθλημα).

Κανόνας νούμερο 4: Απαγορεύεται αυστηρά το άνοιγμα πόρτας, ψυγείου, πλυντηρίου και οποιασδήποτε άλλης ηλεκτρονικής συσκευής (εξαιρείται τηλεόραση, pc και playstation) μετά το κάθισμα στον καναπέ. Επιτρέπεται η περιστασιακή επίσκεψη στο wc, για extreme και φανατικούς του σπορ μέχρι 4 φορές για begginers πάσο απεριορίστων διαδρομών καθώς και για ηλικίες άνω των 40 με εμφανή και δικαιολογημένη ακράτεια

Και τώρα που τελειώσαμε με τους κανονισμούς και τα διαδικαστικά, οι εγγραφές ξεκινάνε από αύριο μία με τέσσερις το μεσημέρι σπίτι μου, με μια μικρή προσομοίωση και δοκιμή. Θα μοιραστούν φυλλάδια και καφές και θα απαντηθούν τυχόν απορίες. Το τσιγάρο επιτρέπεται. Αν χάσετε την μέρα εγγραφής μην έρθετε οποιαδήποτε άλλη μέρα διότι προπονούμαι για το Ευρωπαϊκό

Με εκτίμηση Χριστίνα Corleone

Εξάρες!!

Θυμάμαι πάει ένας χρόνος που καθόμουν αναπαυτικά στην μεγάλη δερμάτινη καρέκλα του γραφείου μου, με το παράθυρο να χαζεύω τα αεροπλάνα που πηγαινοέρχονταν στο Ελ. Βενιζέλος, άλλοτε πίνοντας καφέ ήρεμη χαζεύοντας στο internet και μιλώντας με τους συνάδελφους και άλλοτε πνιγμένη στη δουλειά να τρέχω και να μη φτάνω. Στις νυχτερινές βάρδιες έπιανα και λίγη κουβέντα στο fb και πέρναγε η ώρα ευχάριστα.

Όλοι με ρώταγαν πως και βρήκα τέτοια δουλειά, αν υπάρχει κάτι και για αυτούς στην εταιρεία...αισθανόμουν ευλογημένη αλλά και ένοχη επειδή δε μπορούσα να βοηθήσω άτομα που συμπαθούσα. Τώρα; τώρα πάει και η δουλειά, πάνε και οι ενοχές και το μόνο που έμεινε είναι μία λύπηση στο βλέμμα όλων και μια κουβέντα συγκατάβασης. Το χες και το έχασες κοπελιά, ας πρόσεχες.

Ώρες ώρες νιώθω ένα συννεφάκι να με ακολουθεί τελευταία όπου πάω. Εκεί που σκάει κάτι καλό έρχεται και μου τα παίρνει όλα, όλα όμως! Ένα δόντι πήγα να βγάλω και πέρασα τα μαρτύρια του Χριστού. Ούτε ο οδοντίατρος δε το πίστευε, τέτοιος φρονιμίτης μόνο εγώ και ο λυκάνθρωπος έχουμε. Δύο άτομα πάνω από το στόμα μου πάλευαν με το "θεριό" και δεν έλεγε να βγει. Και αναρωτιέμαι, γιατί σε εμένα και αυτό; Τι σκατά έχω κάνει; Give me a break!!

Τους τελευταίους μήνες εκεί που κάνω ένα βήμα μπροστά και λέω να που τα πράγματα αρχίζουν να φτιάχνουν, μπααααμ, πάρε και αυτή και την άλλη και πήγαινε πίσω στην γραμμή αφετηρίας. Μα ρε παιδιά έναν άσσο ήθελα και θα κέρδιζα είναι δυνατόν να πάω τόσο πίσω; ποιος βγάζει αυτούς τους ηλίθιους κανόνες; "Κοπελιά άμα σου αρέσει αλλιώς τράβα παίξε μόνη σου και κάνε ότι θες", "Μα μόνη μου δεν έχει νόημα να παίξω, θα κερδίσω τον εαυτό μου; τι σημασία έχει;", "Κέρδισε τον πρώτα και μετά μιλάμε...", "Α! τόσο καλά...εδώ μιλάμε για μεγάλη γκίνια. Οκ πείτε μου πότε είναι ευνοϊκός ο Άρης να κάνω άλλη μια προσπάθεια, μέχρι τότε αφήστε με στην ησυχία μου και μην μου δίνετε ελπίδες εκεί που δεν υπάρχουν. Ευχαριστώ για τη συμμετοχή και συγνώμη για την αποτυχία!!"

Πιστεύω εις μια τούρτα Μητέρα, Κοσμοκρατόρισσα!!

Χωρίς πολλά λεφτά, χωρίς δουλειά από την μία, από την άλλη μεγάλη όρεξη, καλή διάθεση, πολλούς και καλούς φίλους, υγεία, νιάτα. Τι ζητάω τώρα που φορτώθηκα ακόμα ένα χρόνο στην πλάτη μου; να μην χάσω αυτά που έχω και ας μην αποκτήσω ποτέ αυτά που δεν έχω...

Θα μου πεις αν δεν έχεις λεφτά και δουλειά σιγά σιγά αρχίζεις να χάνεις την όρεξή σου, δεν έχεις καθόλου διάθεση, κλείνεσαι στον εαυτό σου, αγχώνεσαι για το τι θα γίνει με επίπτωση στην υγεία σου, και γερνάς πριν την ώρα σου από την στεναχώρια και την πίεση. Λάθος!! Ξέρεις τι απαντάω σε όλα αυτά; είμαι καλά εδώ και τώρα και θα περνάω καλά όσο μπορώ να το κάνω, όσο ακόμα έχω έστω και ένα πενιχρό εισόδημα θα διασκεδάζω και θα γελάω και θα περνάω ζάχαρη!!

Η ευχή μου φέτος, δεν κάνει να πω τι είναι, αν και για να είμαι ειλικρινής μετά από την 4η μπύρα που ήρθε η τούρτα, δε θυμάμαι αν την έκανα ή αν νόμιζα ότι την έκανα...Το θετικό είναι ότι δεν έφτυσα την τούρτα, γεγονός που δεν έχει και τόση σημασία μιας και τελικά δε την φάγαμε. Πάντα θεωρούσα τις τούρτες σε γενέθλια (μη παιδικά) ανούσιες, φυσάς το κεράκι και μετά κόβεις και μοιράζεις σε 20 καλεσμένους που οι μισοί δε τρώνε γλυκά, άλλοι δε πεινάνε εκείνη τη στιγμή και οι υπόλοιποι δοκιμάζουν λίγο και μετά την κάνουν πουρέ. Πάντα τη στιγμή που έρχεται η τούρτα κάνεις τον έκπληκτο, λες και δε περίμενες να συμβεί αυτό το σκηνικό σε σένα...τούρτα έφεραν ρε φίλε όχι λαγουδάκι του playboy...anyway και εγώ αυτό το βλέμμα παίρνω άλλωστε, είναι το χαζό βλέμμα μάλλον που μαθαίνεις από μικρός όταν σου φέρνουν τούρτα. Μετά περιμένεις σαν χαζός να τραγουδήσουν τα ίδια και τα ίδια, φού και στο ψυγείο.

Λοιπόν σχετικά με το άσμα, θα ήθελα μεγαλύτερη πρωτοτυπία, κάτι σε Στανίση δε παίζει να γελάσουμε κιόλας...Τέλος πάντων ξέφυγα, ωραίες οι τούρτες, ωραίο το σκηνικό και ειδικά όταν γίνεται από δικούς σου ανθρώπους.

Ευχαριστώ πολύ παίδες για την απίστευτη βραδιά, πέρασα φανταστικά όπως κάθε άλλη φορά που βρισκόμαστε η τρελοπαρέα, κάποιες φορές με απώλειες κάποιες χωρίς. Η ευχή μου την ώρα που κοίταγα το ερωτηματικό και ήταν σαν να με ρωτάει η τούρτα, "λέγε κοπελιά τι θες, εγώ απλά σοκολατίνα μπορώ να προσφέρω αλλά κάνε μια προσπάθεια", της ζήτησα αυτό που της ζήτησα τέλος πάντων (καλή της ώρα θα φτερνίζεται τώρα στο ψυγείο που την ξεχάσαμε χθες) και αν έχει λίγο φιλότιμο δηλαδή ας κάνει κάτι γιατί μου τελείωσαν οι Θεοί και οι δαίμονες και η τελευταία μου ελπίδα ήταν τα γλυκά επειδή είναι και υπαρκτά αν μη τη άλλο.

Spare me the details!!

Παρακολουθώ σχεδόν όλο αυτόν το χρόνο που έχω άπλετο καιρό για σπατάλη πολλά και διάφορα ξένα serial. Τα περισσότερα είναι Αμερικανικής προέλευσης φυσικά και πολύ δαπανηρής παραγωγής. Μόλις τελειώνει η πρώτη σεζόν τρώω σκάλωμα και συνεχίζω να παρακολουθώ με μανία και τις υπόλοιπες μέχρι να ολοκληρωθεί η σειρά. Κι ενώ όλα τα επεισόδια σου εξηγούν μέχρι αηδίας τι συμβαίνει γύρω στο κόσμο της σειράς που σε χαζεύει και σε κρατά στον κόσμο της προσηλωμένο όλα στο τέλος σε αφήνουν με χιλιάδες απορίες και ερωτηματικά.

Θα γυριστεί ταινία με τις απαντήσεις? Τελειώσαν τα λεφτά της παραγωγής και έπρεπε να κλείσει η σειρά γρήγορα? Δεν υπάρχουν απαντήσεις? Βρείτε τες μόνοι σας? Αλλά γιατί να κάθομαι να αγχώνομαι και να ψάχνω το τέλος ρε άνθρωπε από τη στιγμή που ούτε και εσύ δεν ξέρεις τι έγινε τελικά....

Μια απορία μου έχει μείνει μόνο που με βασανίζει, δεν ξέρω πόσοι από εσάς βλέπατε Lost αλλά αν βλέπατε μήπως κάποιος μπορεί να μου πει: τι ήταν ο Jacob, τι ακριβώς ήταν το φως στο κέντρο του νησιού; ο Richard γιατί δεν γέρναγε ποτέ; και τέλος η μάνα του Jacob (η θετή) πως βρέθηκε εκεί και τι ήταν ακριβώς; και αφού κανένας από τους γιους της δε μπορούσε να πεθάνει αυτή πως στον κόρακα πέθανε;

Summer nightmare!!

Ομπρέλες να χοροπηδάνε στην άμμο, καρεκλάκια σε όλα τα χρώματα και τα μεγέθη, κουβαδάκια, μπρατσάκια, στρώματα θαλάσσης, φουσκωτά σκάφη, μπαλάκια, ρακέτες, ταπεράκια με φαΐ και μανάδες σε πλήρη υστερία. Αν νομίζεις πως θα πας διακοπές για να απολαύσεις τον καφέ σου στην παραλία είσαι γελασμένος!!

Στην πρώτη γουλιά σκάει η πρώτη οικογένεια και στρώνει όλη την προίκα της μπροστά σου, λες και ήρθανε για κατασκήνωση, σκέφτεσαι και λες δεν είναι δυνατόν αυτοί ήρθαν για να μείνουν!! Αφού προσπαθείς να μην επηρεαστείς από το γεγονός, στη δεύτερη γουλιά αρχίζει η "υστερία"..."Γιαννάκη έλα εδώ να βάλεις τα μπρατσάκια σου", "μην πειράζεις την αδερφή σου", "μην απομακρύνεσαι", "μην κάθεσαι στον ήλιο" και άλλα τόσα "μη" που αναρωτιέμαι αν του έχει αφήσει περιθώρια να αναπνέει ο Γιαννάκης ή το κάνει αυτή για αυτόν. Στην τρίτη γουλιά και αφού το ζευγάρι έχει μπει για μπάνιο, αρχίζουν τα μέσα έξω από το νερό και η πάσα ευθυνών Μπαμπάς:"έχει πολύ αέρα κράτα την ομπρέλα να μην φύγει", μαμά:"όλη την ώρα αυτό θα κάνω?δεν μπορείς να την δέσεις όπως όλοι?", μπαμπάς: "εγώ προσέχω τον μικρό, κάνε και εσύ τίποτα", μαμά:"ναι, σιγά μην σε κουράσαμε κιόλας, ούτε μια ομπρέλα δε μπορείς να βάλεις σωστά", μπαμπάς:"ομπρέλες είναι αυτές που πας και παίρνεις, και μετά έχεις την απαίτηση να μην της πάρει και ο αέρας?κάτσε εκεί και κράτα τη εγώ πάω να κολυμπήσω", μαμά:"ναι άσε με και μόνη μου τώρα, να κρατάω την ομπρέλα και να προσέχω και τον γιο σου, κοίτα μην τα παρατήσω όλα και φύγω"μπαμπάς:"κάνε ότι θες μόνο πάρε και το παιδί μαζί σου πάω για βουτιά με έσκασες!" και αφού έχει βουτήξει ξεκινάει ένα ατελείωτο μουρμουρητό, το πιτσιρίκι ανενόχλητο παίζει στη θάλασσα, ο μπαμπάς έχει ξανοιχτεί στα 5 μέτρα και η μαμά καπνίζει το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο.

Στην τέταρτη γουλιά, με τα νεύρα εμφανώς τσιτωμένα, ανάβεις και το δεύτερο τσιγάρο (πάει μετά από ένα καλό καυγά άλλωστε) και λες εδώ είμαι τώρα ηρεμία...αμ δε!! Γιατί εκεί που έχεις αράξει στην πετσετούλα σου περνάει ένα βλογιοκομμένο και σε κάνει μες την άμμο, αρχίζουν τα κοσμητικά (από μέσα σου φυσικά) καθαρίζεσαι και το πας από την αρχή. Εκείνη ακριβώς την στιγμή της γλυκιάς ηρεμίας σου έρχεται στο κεφάλι σου κάτι σαν πέτρα εξ ουρανού!! Σηκώνεσαι πανικόβλητος και βλέπεις τον τούμπανο κάγκουρα με μαύρισμα Αφρικανού να σου ζητάει συγνώμη, αλλά βλέπεις και στους επαγγελματίες συμβαίνουν ατυχές στιγμές και απομακρύνεται με ένα ψηλοκρεμαστό κάρφωμα στον αντίπαλο που λες πάει κάποιος θα φύγει αόμματος σήμερα, ελπίζω να μην είμαι εγώ.

Στην πέμπτη γουλιά, τα παγάκια έχουν λιώσει και ο καφές έχει γίνει κάτουρο, γιατί πλέον πίνεις freddo και τα ποτήρια του είναι πιο μεγάλα αλλά άκρως πλαστικά, που σημαίνει ότι δεν κρατάνε την θερμοκρασία. Οπότε αφού έχεις ρίξει τις βουτιές σου στα κάτουρα των άλλων, έχεις περάσει μια ολόκληρη οικογενειακή κρίση, έχεις γλιτώσει και τα δυο σου μάτια από μπαλάκι του τένις και έχεις πιει και τον μισό freddo σε πλαστικό που πλήρωσες 3 ευρώ, καλή υπομονή και καλό ταξίδι!!

Pure Clutch fury!!

Στοιβαχτήκαμε ένα κατάμεστο Gagarin για να απολαύσουμε τον Neil και την παρέα του για δεύτερη φορά στην Ελλάδα, αυτή την φορά ένα μήνα νωρίτερα.
Ο εξαερισμός λίγο πριν βγει το support group, ήταν πέρα από κάθε φαντασία καλός! Ώσπου βγαίνει πάνω στην σκηνή ένα εμφανώς χοντρό αγόρι με κοιλιά που δε χώραγε κάτω από το φαρδύ του t-shirt και αρχίζει να "γκαρίζει" άναρθρα. Στο πλάι της σκηνής ένας τρελαμένος γκρούπι χτυπιόταν με μανία σε κάθε κομμάτι, έβγαζε φωτογραφίες, λες και είδε την Madonna, και ούρλιαζε πιο πολύ και από τον τραγουδιστή! Ευχάριστη αρχή δε λέω, ειδικά τη στιγμή που ο τραγουδιστής ανέβασε τη βερμούδα του σαν άλλος Οβελίξ και έσκισε το μισό του μπατζάκι.
Ευτυχώς οι φιλότιμες προσπάθειες να διασκεδάσουν το κοινό τελείωσαν και ξεκίνησε η στιγμή που τρως τα νύχια σου, κοιτάς το ρολόι κάθε λεπτό, χειροκροτάς άστοχα και φωνάζεις δυνατά στο συγκρότημα να βγει, χειροκροτώντας κάθε τεχνικό ήχου που περνά μπροστά από τη σκηνή. Ταυτόχρονα αρχίζει η άσκοπη κίνηση των παρευρισκόμενων fan μπρος-πίσω σε ένα εκνευριστικό μετατόπισμα και ανησυχίας σε βαθμό να αναρωτιέσαι τι στο καλό τους πιάνει όλους και πηγαινοέρχονται άσκοπα; Ρε φίλε, κάτσε ήσυχος και κάνε λίγο υπομονή να ακούσεις το γκρουπ και μετά κάνε ότι σκατά θες! Όχι αντίθετα εκείνη την ώρα που βγαίνει το συγκρότημα άλλος θα πάει τουαλέτα, άλλος θα θυμηθεί να βγει να μιλήσει στο κινητό, να πάει να πάρει μπύρα, να χέσει, να ψάξει σε όλο το μαγαζί τον καμένο φίλο του που χάθηκε κλπ. κλπ.
Η ώρα μετράει αντίστροφα και αφού μας βάζουν μια μικρή εισαγωγή με στίχο "i need money", επίκαιρο και άκρως μη πρωτότυπο καθώς όποια μπάντα τα τελευταία 2 χρόνια μας επισκέπτεται αυτή την πλάκα μας κάνει, anyway, και βγαίνει ο θεός γεμάτος θυμό και rock attitude με το θρυλικό κομμάτι "pure rock fury" χαρίζοντας μας 20 λεπτά δυνατής και γρήγορης μουσικής από τις πιο γνωστές επιτυχίες των Clutch, "the mob goes wild" "50.000 unstoppable watts".....
Εκεί κάπου μετά το φορτσάρισμα αρχίζει ένα ασταμάτητο τζαμάρισμα του drummer ο οποίος ήθελε προφανώς να καθυστερήσει την οργή του κοινού, να δώσει χρόνο στον Neil να τα πιει και να μας ροκανίσει τον χρόνο με άσκοπα ντάπα ντούπα που κράτησαν για κάνα 5λεπτό!
Ξαναμπαίνει ο θεός δυναμικός με δύο ακόμα κομμάτια, στο δεύτερο αράζει πάλι άκρη πίνει, ξύνεται και αφήνει να τζαμάρει ο κιθαρίστας αυτή τη φορά κάνα 3λεπτο. Λέει άλλο ένα κομμάτι, φεύγουν από τη σκηνή. Ξαναμπαίνουν μετά από 10 λεπτά, λένε ένα κομμάτι αρχίζει και πάλι το τζαμάρισμα του drummer αλλά σε στιλ ροζ πάνθηρα, ουρλιάζει το κοινό, έλεος ρε παιδιά!! Λένε άλλα δύο κομμάτια και πίσω στην μαμά Αμερική. Και αναρωτιέμαι, ρε Neil, ερωτευμένος ήρθες αγόρι μου; Ποια κακούργα σε μάτιασε και δεν μπορούσες να σταυρώσεις κομμάτι; Που πήγε το pure rock fury που μου υποσχέθηκες στην αρχή και που πήγε αυτή η ενέργεια που είχες πέρσι;
Πάντως μυαλό δε βάζω, και με την πικρή γεύση στο στόμα που μου άφησαν οι φετινοί clutch θα περιμένω την επόμενη χρονιά να τους ξαναδώ και εύχομαι να ακούσω επιτέλους το "regulator" που υποσχέθηκαν αλλά έπαιξαν μόνο την εισαγωγή ίσα να μου πουν ότι ξέρουν ακόμα να το παίζουν αλλά δε θα το ακούσω ποτέ!!

Φράουλες παντού!

Τρεις ταμπέλες που λένε "φράουλες", ένα κιόσκι χωρίς φράουλες με ταμπέλα "φράουλες"

και το μοτίβο επαναλαμβάνεται για τουλάχιστον 50 χιλιόμετρα και βάλε. Τι σκατά τις κάνουν τόσες

φράουλες; και μήπως είναι η φράουλα κάποιο είδος ανάγκης; καθώς την βλέπω να επαναλαμβάνεται

κατά μήκος του δρόμου περισσότερο και από τους σταθμούς εκτάκτου ανάγκης στην εθνική!

Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου,να κάνει το ίδιο ταξίδι τουλάχιστον 10 φορές στα χρόνια της ζωής μου, και να

κάνει έκτακτη στάση για φράουλες...

Δεν μπορώ να φανταστώ ειλικρινά ούτε ένα λόγο που υπάρχουν τόσα κιόσκια με φράουλες από την Άρτα μέχρι

και την Ηγουμενίτσα, χωρίς καν να μπαίνουν στον κόπο της ανταγωνιστικότητας. Π.χ. το ένα κιόσκι να λέει

"φρέσκιες ζουμερές φράουλες", το άλλο "οι καλύτερες φράουλες του κόσμου", "αν φάς μία θα θέλεις να φάς

και το καφάσι", "σκατά με φράουλες", "φράουλες από βασιλικό πολτό", "Η φράουλα!!", "μία φράουλα την ημέρα

τον γιατρό τον κάνει πέρα" κλπ. κλπ. Τίποτα, μόνο σκέτο "φράουλες". Να σκεφτώ δηλαδή ότι η επιχείρηση

ανήκει σε κάποιον τύπο ο οποίος έχει αγοράσει εκατοντάδες στρέμματα γης τα οποία παράγουν μόνο φράουλα

και έχει ανοίξει franchise σε όλη την εθνική οδό; Ή απλά έχουν τόση ζήτηση που δεν τίθεται λόγος ανταγωνισμού;

Το σίγουρο είναι πως άν έχετε λιγούρα για φράουλες και έχουν τελείωσει στη γειτονιά σας, κάντε μια εκδρομούλα

μέχρι την Ηγουμενίτσα και για την υπόλοιπη ζωής σας θα βλέπετε φράουλες παντού!!

Σκυλοfacebook!!

Οι Άγγλοι φημίζονται για πολλά πράγματα, ένα από αυτά είναι και η ζωοφιλία...που φτάνει σε extrem καταστάσεις!

Είχα καιρό και εγώ να ανεβάσω φωτογραφίες στο fb και εχτές είπα να ανεβάσω μερικές του σκύλου μου, που να ήξερα ότι θα έκανα στομάχι. Διότι ένας φίλος μακρινός από την βασιλική Αγγλία με 4 πόδια ήθελε να γίνει "φίλος" με τον δικό μου σκύλο! Πατάω και εγώ να δω profil και βλέπω τον σκύλο να έχει 32 φίλους, φωτογραφίες από τις διακοπές του, στο σπίτι αραχτός, με την "αγαπημένη" του γάτα και τους άλλους φίλους του σε πάρτι γενεθλίων. Έκανα και εγώ friend request κρίμα δηλαδή που δεν παίζω ακόμα farmville και cafe για να μου στέλνει δώρα.

Μα είναι δυνατόν να κάνεις στον σκύλο σου profil στο fb? Και όχι μόνο, να μπαίνεις καθημερινά και να το ανανεώνεις! Το θεϊκό όλων ήταν ότι είχε καμιά 10αριά τετράποδους φίλους και ένας από αυτούς είχε φώτο την ώρα που έχεζε, με το συμπάθιο.

Ανυπομονώ να έρθει η ώρα που θα τον δω online στο chat να τον ρωτήσω γιατί τα βράδια λυσσάνε και ουρλιάζουν όλα μαζί ενώ είναι πίσσα σκοτάδι και απόλυτη ησυχία!

Αραχνοφοβία...

Ήλιος, κήπος γεμάτος λουλούδια, καφεδάκι, τσιγάρο και μια αράχνη να κρέμεται πάνω από το κεφάλι μου. Κουίζ: τι δε κολλάει σε αυτή την φανταστική εικόνα; Μα η αράχνη φυσικά! Έχω ένα υποχονδρισμό μέχρι σε όρια σχιζοφρένειας με τα έντομα αλλά πρέπει να το παραδεχτείτε ποιος έχει κάνει φαντασίωση χαλάρωσης με έντομα μέσα στην εικόνα; απλά δε ταιριάζει. Για σκέψου δηλαδή, σε ρωτάω: που θα ήθελες να ήσουν τώρα; και μου λές: σε μια ξαπλώστρα, με μπυρίτσα, το κύμα να σκάει, μουσική απαλή και μια κατσαρίδα δίπλα μου να πίνει μοχίτο;

Τα έντομα είναι ενοχλητικά κατασκευάσματα της φύσης, χρήσιμα λένε, οκ θα συμφωνήσω αλλά πάνω μου για ποιο λόγο; τόσο χώρο έχει εκεί έξω πρέπει δηλαδή να μου κάνουν παρέα σώνει και ντε;

Πέφτεις το βράδυ να χαλαρώσεις σκάνε μύτη τα κουνούπια, βγαίνεις έξω να φας πλακώνουν οι μύγες, αράζεις στην παραλία στην πέφτουν τα σκαθάρια, βγαίνεις έξω για ποτό σε προσπερνάνε οι κατσαρίδες. Δεν μπορείς να βρεις ησυχία πουθενά!

Είμαι σίγουρη πως πολλοί από εμάς θα έχουμε βγάλει φωτογραφία με κάποιο έντομο χωρίς να το θέλουμε, θα έχουμε κλάψει μαζί με μια αράχνη, αποφοιτήσαμε με ένα σκουλήκι(μπορεί και περισσότερα που πήραν και καλύτερο βαθμό πτυχίου από εμάς) και πήγαμε βόλτα με μύγες και μέλισσες! Τα σκατοέντομα είναι παντού και χιλιάδες!!

Μόλις γυρίσω από τις διακοπές μου θα κατέβω στο Σύνταγμα να διαδηλώσω για την απέλαση των εντόμων ντυμένη κατσαρίδα, το πρόβλημα είναι να βαράω και εγώ κατσαρολάκι ή κατσαριδοκτόνο; Γιατί όλα είναι θέμα prestige!!

Κέρκυρα, Κέρκυρα με το Βουρλονήσι!!

Είναι σαν να έχω τον μαγνήτη για τους τρελούς ή έχουν αυξηθεί τόσο πολύ οι τρελοί σε αυτή την χώρα που τους πετυχαίνεις παντού πλέον! Ξεκίνησα ήσυχη το ταξιδάκι μου για να ανταμώσω τη μητέρα γη και μόνο ησυχία δε βρήκα. Στην αρχή όλα κύλισαν τόσο ωραία...έβαλα τη μουσική μου στο τέρμα για να μην ακούω κανένα τριγύρω και καθώς ήμουν βυθισμένη στον κόσμο μου άραξα αναπαυτικά στο κάθισμα πολλών χρήσεων που μου προσέφερε το μεταφορικό μου μέσο. Πρώτη στάση Κόρινθος και αρχίζουν τα παράδοξα. Κάθετε δίπλα μου μια φάτσα γνωστής καταγωγής, και πολύ φορεμένης στην Ελλάδα, που αφού κάνει την άστοχη ερώτηση που περιμένει την τυπική και επίσης άστοχη απάντηση, "να καθίσω;"..."κάτσε" και από μέσα μου "δε μπορούσες να κάτσεις με τον άλλο μπροστά;" αναστεναγμός από έξω μου σιγανά, αρχίζει να απλώνεται σαν χταπόδι. Με σκουντάει με το ένα πλοκάμι, με πατάει με το άλλο και το κερασάκι...βγάζει τα παπούτσια και βεντουζάρει τα δύο από τα πλοκάμια στο μπροστινό κάθισμα. Τώρα ιδέα μου ήταν; το μύρισα; πάντως είχα αρχίσει να αισθάνομαι περίπου όπως φαντάζομαι ότι θα ένιωθαν οι Εβραίοι στο Άουσβιτς. Για μεγάλη μου τύχη, ο συνεπιβάτης μου μεταγράφηκε σε πιο πίσω θέση με ομοεθνή του και ξαναβρήκα την άπλα μου και τις αισθήσεις μου!

Αρκετές ώρες μετά επιβιβαστήκαμε στο "ταχύτατο", "ολοκαίνουριο" και "αθόρυβο" καράβι για το νησί. Παίρνω και εγώ το καφεδάκι μου, ανάβω το τσιγάρο μου και απολαμβάνω την εισαγωγή του El Rodeo. Πάνω εκεί που έχω πιάσει feeling και η απόλαυση έχει χτυπήσει 99,8% σκάει μύτη ένας συντοπίτης από άλλο νησί (που η εμπειρία του φάνηκε πρωτόγνωρη) και με αρχίζει στο μπίρι μπίρι. Αφού του απαντάω σε όλες τις πνευματικές του απορίες (μόνο τα υπαρξιακά του που δε λύσαμε) και πάνω που είμαι έτοιμη να πάρω πίσω αυτό το 0,2% απόλαυσης που έχασα, τα βάζει με τα ακουστικά μου. Τι σε ενοχλεί ορέ σύντεκνε που ακούω μουσική; Μαζί ήρθαμε και δε το θυμάμαι; Άσε με να απολαύσω το τσιγάρο μου με την ησυχία μου. Επειδή δηλαδή ο κύριος έχει όρεξη για άστοχη πάρλα πρέπει να κάθομαι να τον ακούω; Άκου απαίτηση δηλαδή!! Και δε φτάνει αυτό αφού περνάει η ώρα και τριγυρνάει, ξαναέρχεται και αρχίζει την ανάκριση, από που είσαι, πόσο χρονών, τι τελείωσες, έχεις δουλειά, δε σε βλέπω πολύ ζωηρή, δε πονάνε τα αυτιά μου με αυτά τα μαραφέτια; Ρε παππού άντε να πιεις το καφεδάκι σου και μη με ζαλίζεις 5 το χάραμα!!

Αυτό το νησί τελικά τους τραβάει τους τρελούς σαν μαγνήτης. Λες και το μυρίζονται χιλιόμετρα μακρυά!

Κινητό Juckbox - Χριστίνα = 3 - 0

Έχω αράξει στον καναπέ μου, πατάω το κουμπί του υπολογιστή μου να ανοίξει, ανοίγω tv για φως και βάζω να ακούσω μουσική. Καθώς μπαίνει μια αργή μελωδία που σε ιντριγκάρει για το ξέσπασμα που θα ακολουθήσει...εκεί πάνω στο καλύτερο του κομματιού περνάει από κάτω ο καράβλαχος-κάγκουρας-λαϊκατζής ηλίθιος, με τέρμα το ηχοσύστημα (που να του καεί και να του πέσει στο κεφάλι) και μου χαλάει όλο το feeling!!

Έλεος πλέον με αυτές τις μπιπ συνήθειες που ανήκουν στο 1990 και πιο πίσω, όταν στην μόδα ήταν το ραπ και όλοι έβγαιναν με ένα κασετόφωνο στον ώμο για να δείξουν σε όλους πόσο κούλ είναι! Τουλάχιστον τότε ήταν και μια πιο ποιοτική μουσική, αλλά ο κάγκουρας ελληνάρας που περνάει με το αμάξι τσίτα στα ντεσιμπέλ νομίζω ξέρετε τι ακούει...μα φυσικά καμένα σκυλάδικα τύπου :"βάλε ένα ακόμα και φεύγω το 'χω ξαναδεί το έργο" (και εμείς τι φταίμε ρε φίλε, πιες το και άι στα τσακίδια), "πονάει η αγάπη μάτια μου πονάει" (και εμένα τα μάτια μου από την αϋπνία, 3 η ώρα το ξημέρωμα ρε ζώων!), "μα εσύ με καις όλα τα καις" (φιλαράκι μη μου βάζεις ιδέες!!).

Κάθε φορά λοιπόν, που περνάει ένας τέτοιος ξεχασμένος επιδειξίας, τρέχω να προλάβω να δω μήπως έχει και κινητή σούβλα στο καπό ή κανένα κινούμενο bar, γυναίκες να ξεχειλίζουν από τα παράθυρα και να του χύνουν σαμπάνιες και λουλουδούδες να τον ραίνουν γαρύφαλλα. Αλλά τίποτα, η θέση του συνοδηγού άδεια και το μόνο που βλέπω, ένα κάγκουρα με πολλά γκάζια και λίγο μυαλό! Ρε φίλε πλάκα μας κάνεις βραδιάτικα, ει τράβα να πιεις κάνα ούζο να ισιώσεις.

Ένα "τού" που σημαίνει πολλά....

Υπάρχει μια σατανική σκευωρία πίσω από κάθε γυναικείο επίθετο. Τα αντρικά επίθετα ορίζουν την καταγωγή, το επαγγελματικό status και το κύρος του αφέντη τους. Τα γυναικεία επίθετα από την άλλη ορίζουν ιδιοκτησία. Σκεφτείτε λιγάκι αν σε λένε Μαρία Παπαδόπουλου, είσαι η Μαρία "του" Παπαδόπουλου, ενώ τον πατέρα σου τον λένε Γιάννη Παπαδόπουλο. Ένα σιωπηλό "του' πριν από κάθε γυναικείο επίθετο που χάθηκε μέσα στο πέρασμα των χρόνων για χάριν συντομίας. Ενώ οι άντρες είναι ανεξάρτητα ελεύθερα όντα, οι γυναίκες δηλώνουν ιδιοκτησία και κατοχή όπως και τα ζώα και τα σπίτια.

Τώρα θα μου πεις και τι μπορεί να γίνει για αυτό, δεν μπορεί να αλλάξει. Ακόμα και αν δεν πάρεις το όνομα του άντρα σου σίγουρα έχεις το όνομα του πατέρα σου, οπότε ανήκεις σε εκείνον και αν παντρευτείς και αλλάξεις ανήκεις στο σύζυγο και η κόρη σου επίσης, είναι φαύλος κύκλος.

Το ερώτημα είναι ποιος όρισε τα επίθετα; Ποιος θέλει τις γυναίκες υπό με κάθε έννοια; και πως μπορεί αυτό να αλλάξει αφού χάριν ευφωνίας και γραμματικού συντακτικού πάντα θα υπάρχει ένα "τού" πριν από κάθε γυναικείο επίθετο;

facebook ή αλλιώς κηδείες εντός!

Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται κάθε φορά που ανοίγω το fb να βλέπω 500 τραγούδια από όλες τις δεκαετίες και όλα τα είδη μουσικής μαζεμένα! Ξαφνικά όλοι μοιράζονται τις μουσικές τους προτιμήσεις, κάνοντας το news feed juke box με ένα και μόνο click της αρεσκείας μου!

Αλλά το θεϊκότερο όλων είναι κάθε φορά που πεθαίνει κάποιος καλλιτέχνης και το news feed μετατρέπετε σε αληθινό κηδειόχαρτο "φόρο τιμής" στο κάθε καλλιτέχνη-πρόσωπο κάθε φορά. Βάζουν όλοι κάποιο τραγούδι, ένα update στο status, videoclip, άρθρα και ότι άλλο βρουν μπροστά τους! Εντάξει συμφωνώ, είμαστε άνθρωποι και νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπό μας, αλλά πρέπει να το παραδεχτείτε δεν είναι αυτός ο λόγος που το κάνετε....

Αν είσαστε όλοι εσείς και εγώ μαζί φιλεύσπλαχνοι πολίτες και άνθρωποι, θα νοιαζόμασταν και για την τραγωδία της Ιαπωνίας που συνεχίζεται, άσχετα αν οι ειδήσεις το ξέχασαν, και για τα παιδάκια που πεινάνε στην Αφρική ακόμα και για τον γείτονα δίπλα μας που ζει στο δρόμο και υποφέρει καθημερινά. Αλλά φυσικά ο θάνατος ενός άσημου πολίτη δεν είναι αυτός που έχει σημασία, το ζουμί είναι στους διάσημους όπως πάντα.

Λοιπόν ξέρετε κάτι, δεν υπάρχει παράδεισος, δεν υπάρχει ζωή μετά, οι διάσημοι όπως και οι άσημοι όλου του κόσμου απλά πεθαίνουν και αυτό είναι όλο. Please σταματήστε να τους στέλνετε τραγούδια λες και διαβάζουν καθημερινά το fb, for Christ sake!!!

Screw u guys...i'm going hooome!!

Βαρέθηκα να ακούω ανθρώπους γύρω μου να μου λένε ένα σωρό βλακείες και να κρίνουν τη ζωή μου, γιατί δεν ασχολείστε με τον εαυτό σας; Τι καλύτερο έχετε κάνει; Κι αν έχετε κάνει γιατί εγώ πρέπει να αισθάνομαι άσχημα για αυτά που έχω; Η δουλειά δεν είναι ντροπή, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Τι είναι καλύτερο δηλαδή να μείνω άνεργη μέχρι να έρθει κάποιος και να μου δώσει μια άνετη δουλειά γραφείου που μετά από ένα χρόνο θα με διώξει επειδή δεν έχει τα λεφτά να με πληρώσει; Να περνάω τη ζωή μου με 450 ευρώ από το ταμείο ανέργων και όλοι να μου λένε, είσαι άνεργη, λες και έχω κάποιου είδος ανίατης αρρώστιας; Λοιπόν ξέρετε κάτι "screw u guys, i don't need your sympathy!!".

Είναι τόσο εύκολο σε όλους να κατακρίνουν τον άλλο, αλλά ταυτόχρονα να δικαιολογούνται μετά λέγοντας : "έλα πλάκα σου έκανα" ή "εντάξει αλλά μπορείς να κάνεις και αξίζεις περισσότερα". Όλοι εσείς οι βολεμένοι καλοπερασάκιδες, καθίστε 4 μήνες χωρίς δουλειά, περάστε όσα πέρασα για να φτάσω μέχρι εδώ και αν έχετε τα κότσια συνεχίστε να λέτε όλες αυτές τις βλακείες για το άτομό μου μετά. Τουλάχιστον εγώ δεν είμαι κανένας τεμπέλης χαραμοφάης να ζω με τους γονείς μου ή κωλοβισματίας με πολλά λεφτά από τους γονείς μου. Ότι κατάφερα το οφείλω στον εαυτό μου και ξέρω πολύ καλά τι αξίζω. Σταματήστε να με ζαλίζετε and get a life!!

Άνεργοι vs Εργοδοτών....

Χιλιάδες προτεινόμενες δουλειές αλλά καμία που να προσλαμβάνει αυτή τη στιγμή ή κάπου στο κοντινό παρόν. Παρακαλώ στείλτε την αίτηση σας με το βιογραφικό σας, την φωτογραφία σας, τις προσδοκίες σας από τη ζωή, τις μισθολογικές σας απαιτήσεις, το mail σας και το τηλέφωνό σας και θα εγγυηθούμε να μην σας απαντήσουν ποτέ μιας και δεν χρειάζονται νέο εργαζόμενο αυτή τη στιγμή. Παρόλα αυτά, θα πρέπει να σκέφτεστε και να στεναχωριέστε με την οικονομική κατρακύλα που έχουν πάρει οι επιχειρήσεις και τα μαγαζιά μιας και δεν έχουν αρκετούς πελάτες να ξοδεύουν τους μισθούς τους σε αντικείμενα που δεν έχουν ιδιαίτερα ανάγκη, μειώνοντας δραματικά τις πωλήσεις και κατά συνέπεια δεν μπορούν να προσλάβουν άνεργους σαν και εσάς!

Ελάτε τώρα, καθόμαστε και κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα όλοι μαζί. Πως περιμένεις κύριε υποψήφιε εργοδότη μου να πάνε καλά και πάλι οι δουλειές σου αν το 50% της αγοράς είναι άνεργο και κατά επέκταση δεν μπορεί να απορροφήσει την προσφορά των προϊόντων σου; Μήπως θα ήταν πιο εύκολο αντί να απολύεις κόσμο να βάλεις και κάτι από την τσέπη σου για το καλό όλων; Μα φυσικά και όχι! Η εύκολη λύση είναι να τους στείλεις όλους σπίτια τους και μετά να κλαίγεσαι για το πόσο άσχημα πάει η επιχείρησή σου μιας και υπάρχει τόση μεγάλη κρίση.

Λοιπόν ξέρεις κάτι, μην ξαναβάλεις αγγελία αν δεν χρειάζεσαι κανέναν, είναι απλό! Άνεργοι είμαστε όχι εγκεφαλικά ανάπηροι!!!

Την τύχη μου μέσα....και έξω!!

Την τύχη μου μέσα, ποιος με έχει μουτζώσει ρε φίλε; δε ξέρω! Όλα στραβά και ανάποδα και γ@#ώ το κέρατο του τράγου! Και δε φτάνει η κατσικιά μου, έχω και ένα τσούρμο βλάκες να καμαρώνουν τριγύρω μου. Εντάξει δε λέω, προκάλεσα και εγώ την τύχη μου λιγάκι έως πολύ, αλλά ως πότε θα το πληρώνω; Έλα λέμε κουράστηκα κάτι καλό πρέπει να μου συμβεί σύντομα παρακαλώ....

Αν δηλαδή πιστέψω αυτό που μου είπε μια φίλη μου με την ίδια τύχη με την δικιά μου, κάτι πολύ κακό πρέπει να ήμουν την προηγούμενη ζωή και το πληρώνω τώρα. Τι σκατά ήμουν; Εκτελεστής Εβραίων; Δήμιος αθώων μαγισσών; Ταγματάρχης στο 3ο Ράιχ; Ο κόμης δράκουλας; ή ο Τζάκ ο αντεροβγάλτης;

Αν γνωρίζει κανείς, παρακαλώ να επικοινωνήσει με το κάρμα μου και να μου καθαρίσει την αύρα επειγόντως!!

Cleaning out my closet....

Σαν άνεργη εδώ και δύο μήνες, έχω αρχίσει να ασχολούμαι με το μάζεμα του σπιτιού. Άλλωστε για να αρχίσεις να φτιάχνεις τη ζωή σου από την αρχή σιγά σιγά πρέπει να αρχίζεις να τακτοποιείς τα ήδη υπάρχοντα για να προετοιμαστείς για αυτά που θα έρθουν.

Χθες σαν προκομμένη κυρά που είμαι, άρχισα να τακτοποιώ τις ντουλάπες του σπιτιού σε όλα τα δωμάτια! Και μετά λύπης μου συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να το είχα κάνει μήνες πριν, γιατί αν το είχα κάνει αυτή τη στιγμή που μιλάμε θα είχα πολλά λεφτά!!

Όχι δε βρήκα τις χρυσές λύρες του παππού, ούτε το μαγικό λυχνάρι...ανακάλυψα ένα βεστιάριο πέρα από κάθε φαντασία. Το νυφικό της νύφης του Φρανκενστάιν (που έγινε κουρτίνα μετά το γάμο), το θρυλικό τζάκετ του Michael Jackson από το Thriller, τη στολή της καμαριέρας από το "μωρό της Ρόζμαρι", παπούτσια από το "Blue sued shoes", το πουκάμισο του Ταμτάκου, στρίνγκ από το "9μιση εβδομάδες", τις παντόφλες του Κινγκ Κονγκ, τα σεντόνια από το "ματωμένο γάμο" και τη στολή από το "It". Μιλάμε για ένα αστείρευτο πλούτο ενδυμασιών και αντικειμένων.

Φυσικά όπως ήδη έχετε καταλάβει ή όχι δεν έχει σημασία, ήταν ρούχα του μπαμπά μου από τότε που ήταν 20 χρονών, κειμήλια!! Σκέφτηκα να τα βάλω όλα σε μια κούτα και να τα δώσω σε άπορους, αλλά σκεφτείτε τώρα τι θα γινόταν την επόμενη μέρα!!

Ο Michael Jackson θα ερχόταν να σας καθαρίσει το τζάμι του αυτοκινήτου, η Ρόζ Μαρί θα σας πούλαγε λουλούδια, ο Ταμτάκος θα σας πάσαρε cd και dvd και ο κλόουν του "It" να ζητιανεύει στο μετρό της Ομόνοιας.

Tourette syndrome!

Καλημέρα, καλησπέρα, καλό βόλι, καλώς ήρθατε! Όλα καλά και άγια και κακό να μη σας βρει! Η βάση, η αρχή και η ευχή είναι πάντα καλή και όμορφη. Θα μου πεις τι να λέμε, τον κακό σου τον καιρό που να σου πέσει το ψυγείο στο κεφάλι, να σου καεί το πιστολάκι και να σε πάει σερπαντίνα όλη μέρα; Όχι εντάξει, το χριστιανικό και το σωστό, το ευγενικό ρε αδερφέ, είναι να είσαι καλός και σωστός με τους γύρω σου. Αρκετές μέρες όμως ή έστω και λίγες σου έρχεται να απελευθερώσεις και λίγη κακία, έτσι για αλλαγή, άλλωστε το να είσαι καλός συνέχεια είναι και λιγάκι βαρετό. Η κακία ανεβάζει τη λίμπιντο, κάνει το αίμα σου να βράζει και κάτι μέσα σου πεταρίζει μαζί με το μάτι σου που σε στιγμές μεγάλης έκκρισης χωλής αρχίζει να πετάει μέχρι να βγει.

Τον κακό σου το καιρό, βρε δε πας στο διάολο, φάε σκατά ρε άχρηστε, που καλό να μη σε βρει και άλλα πολλά, τα λες και αισθάνεσαι να σου φεύγει ένα βάρος βρε παιδί μου. Κάτι σαν τον σύνδρομο tourette. Όλοι τον γνωρίζεται είμαι σίγουρη, αυτοί που δεν τον ξέρουν είναι απλό google it!

Σκέψου να ξυπνάς να σου λένε καλημέρα και να απαντάς καλημέρα κόπανε, ηλίθιε σκατοκέφαλε και μετά να ηρεμείς. Συγνώμη ρε ηλίθιε, χοντροκέφαλε αλλά είμαι άρρωστη, παίρνω φάρμακα δεν έχω κάτι προσωπικό ηλίθια βεντούζα, μπήχτη, κωλόγυφτε. Πάρε το φαξ και βάλτο στον κώλο σου μωρή ξεδοντιάρα, άχρηστη κυράτσα. Εντάξει καθόλου πρακτικό και όμορφο και σίγουρα δε θα έκανες εύκολα φίλους εκτός και αν είναι φανατικοί του Ψάλτη!

Kyuss lives!!!

Μία από τις εκρηκτικότερες stoner rock μπάντες έφερε τον άνεμο της ερήμου στην Ελλάδα χθες το βράδυ. Οι Kyuss Lives είναι ένα γεγονός και μια εμπειρία που αν δεν την ζήσατε χθες τότε σίγουρα δεν πρέπει να την χάσετε την επόμενη φορά, 3 Ιουλίου, στα πλαίσια του Rockwave festival.

O Garcia με κάποια παραπάνω κιλάκια, μαλλί ελαφρός κοντύτερο, μαύρα γυαλιά, μαύρο πουκάμισο και ενέργεια που μας έφερε πίσω αναμνήσεις από το video clip "green machine" μας χάρισε ένα full set από όλα τα αγαπημένα κομμάτια του συγκροτήματος, ξεσηκώνοντας ένα κατάμεστο Fuzz. Ανοίγοντας με το δυνατό "gardenia" και κλείνοντας με το "green machine", δεν άφησαν περιθώρια για τσιγάρο και ποτό!

Είχαν δύναμη στις μηχανές τους, γκάζωσαν και τα έδωσαν όλα!!

Πάρτε και μία γεύση ;) [ Supa Scoopa and mighty scoop ]

137 χρόνια από την γέννηση του Houdini....

Harry Houndini: Ο πιο φημισμένος απ' τους καλλιτέχνες δραπετεύσεων. Απομυθοποιητής του πνευματισμού. Γεννήθηκε με το όνομα Ehrich Weiss το 1874. Ξεκίνησε πρώτος τα σόου αποδράσεων κάτω από το νερό ενώ βρισκόταν αλυσοδεμένος και με χειροπέδες μέσα σ' ένα μεταλλικό κοντέινερ που λουκεταρισμένο και με προσαρτημένα βάρη ριχνόταν στο νερό.

Πέθανε το 1926 όταν στη διάρκεια μιας τέτοιας παράστασης και βαλμένος μάλιστα ανάποδα με το κεφάλι προς τα κάτω μες στο νερό, έπαθε κράμπα με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να λυθεί έγκαιρα...! Η ζωή του γυρίστηκε αργότερα φιλμ με πρωταγωνιστή τον Tony Curtis.http://www.imdb.com/title/tt0045886/

Πολλοί ήταν οι καλλιτέχνες που εμπνεύστηκαν και εμπνέονται από την ισχυρή αυτή προσωπικότητα, μια από αυτούς ήταν και η Patti Smith η οποία έγραψε και το παρακάτω ποίημα, το οποίο το παραθέτω μεταφρασμένο, από ένα βιβλιαράκι με ποιήματα της Patti που έπεσε κάποτε στα χέρια μου.

Ha!Ha! Houdini

Patti Smith

Ο Χάρρυ Ρουκλέρ!!!

Άκουσες ποτέ γι' αυτόν; Ένας φωτισμένος άντρας.

Εμπορεύτηκε ακόμα και το μαγικό του φώς για τη

ζωή ενός πουλιού. Καρφίτσωσε τα φτερά του

κι άπλωσε τα χαρτιά του στο τραπέζι. Πρέπει να

του το αναγνωρίσεις. Ήτανε πραγματικά άντρας.

Αλλά ο Χάρρυ Χουντίνι ήτανε άγγελος. Του λείπανε τα

φτερά ενός περιστεριού. Αλλά είχε ψυχή.

Συνέχιζε να προσπαθεί.

Σήμερα κάθε μεγάλος μάγος θαυμάζει την ανάληψη.

Να γιατί όλοι είναι οπαδοί του Χριστού.

Κι ο ήρωάς μας δεν ήταν εξαίρεση.

Ο Χουντίνι ανακήρυξε το Χριστό πατέρα της αεροπορίας,

η απόλυτη υπέρτατη αναίδεια.

Τον τύπο που έγραψε κάθε κόλπο στο βιβλίο και μερικά έξτρα.

Που ανέβηκε στον ουρανό σαν ένα κάτασπρο αεροπλάνο.

Χωρίς τη βοήθεια έλικα ή αλεξίπτωτου.

Που δε χρειάστηκε εισητήριο σφραγισμένο απ' την TWA.

Τελείως εξασφαλισμένος από αεροπειρατεία.

Που χαιρετιόταν με τους ουρανούς πολύ πριν απ' την ανακάλυψη των μοντέρνων

ψεύτικων πουλιών.

Ε: Ήταν ο Χουντίνι τσαρλατάνος;

Α: Ήταν Χριστός;

Ο Χάρρυ είναι γνωστός στις υψηλές τάξεις

σαν ο 13ος απόστολος.

Και θα ξαναγυρίσει

θα ξαναγυρίσει

θα ξαναγυρίσει...

Μια νύχτα όταν θα το περιμένετε στο ελάχιστο.

Το φεγγάρι θα ραγίσει σαν αυγό.

Δε θα 'ναι κανένα κοτοπουλάκι

που θα γλιστρήσει κάτω αυτό το μακρύ χρυσαφένιο

χείμαρρο...

Θα 'ναι ο Χουντίνι!

Ο Χάρρυ Χουντίνι.

Με μια χαιρετούρα μια μεγαλοπρεπή χειρονομία

κι ένα χαμόγελο

που θα σπάσει την καρδιά

κάθε κλειδαρά στην Αμερική.

Ρώσικη ρουλέτα!

Αυτό που μου αρέσει στη ζωή είναι οι ανατροπές της. Κάθε χρόνο, όλος ο κόσμος μου γίνεται άνω κάτω. Φίλοι αλλάζουν, οι δουλειές έρχονται και φεύγουν, λεφτά αρκετά για να σκορπάω και τόσα λίγα για να τα μετράω. Η αλλαγή αναζωγονεί τον άνθρωπο, αλλά όχι πάντα.

Δεν κατάφερα να ενταχθώ ποτέ πουθενά! Τίποτε δε κράτησε παραπάνω απο ένα χρόνο. Άλλες φορές επειδή το θέλησα και άλλες όχι. Το ιδανικό σίγουρα θα ήταν να ξέρουμε από πριν τι επιλογές ή τι συμπεριφορές πρέπει να έχουμε σύμφωνα με την κάθε περίσταση. Όμως η μοίρα, η τύχη, ο διάβολος, όπως θέλετε πείτε το, παίζει με τη ζωή μας ρώσικη ρουλέτα, κι εκεί που περιμένεις να σκοτωθείς ακούς το "κλικ" και η ζωή σου παίρνει άλλη μια γύρα παράτασης. Το καλό είναι πως η σφαίρα είναι μόνο μία και που ξέρεις ίσως να μην τύχει στην δική σου σειρά!

Στην δική μου περίπτωση εύχομαι όταν η σφαίρα είναι στην θαλάμη να είναι η σειρά του καναπέ, με τον οποίο τελευταία έχουμε αναπτύξει πολύ φιλικές σχέσεις....

Δεινόσαυροι!!

Οι φίλοι είναι πολύ λίγοι, τόσο λίγοι που το ένα χέρι περισσεύει να τους μετρήσει. Καμία φορά ανοίγω το κινητό και ψάχνω από το Α μέχρι το Ω να βρω κάποιον να μου κάνει παρέα, να πούμε μια βλακεία, να περάσουμε την μέρα μας. Ένας κατάλογος με τόσα πολλά τηλέφωνα κι όμως τόσα λίγα...

Έχω αποτύχει σε αυτή τη ζωή να βρω τις ισορροπίες της, να βρω μια χρυσή τομή όπου όλοι μαζί και εγώ θα περνάμε όμορφα και θα συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλο. Όλοι αργά ή γρήγορα δείχνουν τα δόντια τους. Περνάς καλά και έχεις τα πάντα, φροντίζουν όσο περνάει από το χέρι τους να σου χαλάσουν κάτι από αυτά. Περνάς άσχημα και δε την παλεύεις, σου συμπαραστέκονται και από πίσω σου σκάβουν το λάκκο. Που πήγε η αλληλεγγύη; γιατί όλοι να περιμένουν κάτι από τον άλλο; είμαι τόσο ηλίθια που δίνω τα πάντα χωρίς αντάλλαγμα; Ειλικρινά πρέπει να είμαι πολύ αντιέλληνας τελικά!

Περιμένετε να σωθεί η χώρα, να βγούμε από το οικονομικό αδιέξοδο και τι κάνετε; Φέρεστε όπως ακριβώς και τα τσιράκια που μας κυβερνούν. Συμφέρον στο συμφέρον, ψέμα και υποκρισία, εκμετάλλευση και μικροψυχία. Ένα τεράστιο μικρόβιο έχει γεννηθεί μέσα μας που το ταΐζουμε μέρα με τη μέρα. Προσοχή γιατί αν το μικρόβιο γίνει δεινόσαυρος θα φάει και εσάς τους ίδιους!!!

Ταμπού ή όχι;

Αλήθεια τι θεωρείτε εσείς ταμπού; Τι σας κάνει να κοκκινίζετε και να το βάζετε στα πόδια; Έχω παρατηρήσει πολλούς από εσάς που διαβάζετε το ταπεινό μου blog, and thanks for that :) ότι ποτέ δεν σχολιάζετε τα post. Θα μου πεις ρε κοπελιά έχουμε και άλλες δουλειές με εσένα θα ασχολούμαστε. Σωστό και αυτό.

Λοιπόν για να μην ξεφεύγουμε από το θέμα...θέλω αυτό το post να σας κάνει να δραστηριοποιηθείτε λιγάκι...come on κάποια γνώμη θα έχετε.

Και για να δώσω το έναυσμα θα μοιραστώ μαζί σας ένα από τα ταμπού μου. Θεωρώ όπως και πολλοί από εσάς ότι το πέρδειν σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους μπροστά σε κόσμο είναι κάπως...ντροπιαστικό. Ελάτε παραδεχτήτε το, όλοι το κάνουμε. Το ζήτημα είναι όμως τι κάνεις όταν σου έρθει την πιο ακατάλληλη στιγμή. Βάζεις φωνή και αφήνεσε; προσπαθείς να σφιχτείς με κίνδυνο να γίνει ρέψιμο; τρέχεις πανικόβλητος προς κάθε κατεύθυνση; ή απελευθερώνεσαι και κάνεις τον Κινέζο;

Ιστορίες σίγουρα υπάρχουν πολλές, αλλά μένουν μεταξύ μας, πάντα και σίγουρα δε θέλουμε να τις μοιραστούμε. Γιατί μια τόσο φυσική ανάγκη του ανθρώπινου οργανισμού να θεωρείτε ταμπού; και πως ξεκίνησε όλη αυτή η απαγόρευση της κλανιάς; τα μωρά είναι τα μόνα που γεννιούνται μη έχοντας αυτό το ταμπού. Τι τους το δημιουργεί στην πορεία; Εγώ θυμάμαι από το μικρό μου αδερφάκι ότι όποτε συνέβαινε όλοι βάζαμε τα γέλια. Πράγμα περίεργο, γιατί π.χ. δε γελάμε με το φτέρνισμα; και αυτός ήχος ανθρώπινος είναι. Θα μου πείς συνοδεύετε και από άλλα εκτός από θόρυβο, σωστό, αλλά τότε γιατί δε γελάμε και με ένα άπλυτο άνθρωπο.

Για να καταλήξω, είναι ή δεν είναι για εσάς ταμπού; Ελάτε απελευθερωθείτε!!!

U turn!

Τι δε μπορείς να κάνεις; Μην αφήσεις να σε κάνουν να πιστέψεις ότι δε μπορείς να κάνεις κάτι. Όσο και ανέφικτο μπορεί να μοιάζει αυτό "give it a try" όπως λεν και τα αμερικανάκια. Ακόμα και η αποτυχία αξίζει γιατί είναι μια προσπάθεια, χωρίς προσπάθεια δεν υπάρχει επιτυχία.

Ξέρω είναι δύσκολοι οι καιροί και πολλοί από εσάς όπως και εγώ αντικρίζουμε γεγονότα και καταστάσεις που μας κάνουν να νιώθουμε πως δεν θα καταφέρουμε τίποτα. Ένα είναι το πιο σημαντικό να ξέρετε, ότι ακόμα και στο αδιέξοδο πάντα υπάρχει η όπισθεν που ανοίγει άλλους δρόμους. Μερικοί σε οδηγούν στο παρελθόν και άλλοι σε πάνε στο μέλλον. Δικό μας το τιμόνι, δική μας και η στροφή. Προσοχή στις καραμπόλες!!

Πάμε για μπεκάτσες?

Τι με έχει πιάσει τον τελευταίο καιρό πραγματικά απορώ. Ξυπνάω καθημερινά στις πέντε το χάραμα, λες και θα πάω για κυνήγι μπεκάτσας και κοιμάμαι με τις κότες. Όχι στην κυριολεξία ρε Παναγία μου, που να βρω κότες στην Νίκαια βραδιάτικα οικότροφες και με προτίμηση το κρεββάτι μου!

Ξύπνησα λοιπόν και σήμερα τη σωστή ώρα για το καρτέρι μπεκάτσας και πραγματικά μου ήρθε αμέσως η εικόνα. Μικρή σαν ήμουν και εγώ ακολουθούσα τον πατέρα μου σε όλες του τις δραστηριότητες, εκτός από τις φυσικές βέβαια. Ο πατέρας μου, έντονη προσωπικότητα, είχε πολλές δραστηριότητες και χόμπι, ένα από αυτά και το κυνήγι. Φυσικά εγώ, όπως και κάθε οικολογικά ευαίσθητος άνθρωπος, απεχθανόμουν αυτή την μπρουτάλ ενασχόληση του πατέρα μου και δεν τον ακολουθούσα. Μία φορά όμως είπα να πάω να του κάνω παρέα. Τα αποτελέσματα δραματικά, ήταν και η τελευταία φορά που πήγα.

Αρχικά να πω, πως εγώ και η φύση δεν συμβαδίζουμε ακριβώς. Έχω μία μικροφοβία με τα ζωύφια της φύσης, αλλεργία στη γύρη και όχι και τόσες αντοχές στον ποδαρόδρομο. Είχαμε πάρει όλο τον εξοπλισμό για το βουνό, ο πατέρας μου δηλαδή, και αποφασίσαμε ότι εγώ θα ήμουν το καλαθάκι για τα πολεμικά του λάφυρα. Τι σημαίνει αυτό; Είχα ζωστεί το γιλέκο με τα ειδικά δυχτάκια για να μεταφέρω τα άτυχα πουλιά που θα έπεφταν από τον ουρανό. Φυσικά δεν ανησυχούσα και τόσο γιατί ήξερα ότι δεν θα πιάναμε τίποτα. Πως ήμουν τόσο σίγουρη; Μα ήταν φυσικό, το καρτέρι θέλει ησυχία, υπομονή και συγκέντρωση, πράγματα δύσκολα όταν έχεις μαζί σου ένα παιδάκι φλύαρο, ανυπόμονο και υπερκινητικό. Είχα αράξει και εγώ περιμένοντας το κοπάδι, βαρέθηκα σαν παιδάκι και έβαλα μουσική, λες και περιμέναμε το καρναβάλι της Πάτρας. Όχι μπεκάτσα δε πέρασε αλλά ούτε μυρμήγκι.

Το αποτελείωμα της εκδρομής ήταν η δοκιμή βολής με τουφέκι η οποία ήταν επίπονη για μένα και άκρως καταστροφική για τον πατέρα μου. Όχι δεν τον πυροβόλησα, απλώς αφού έριξα και σωριάστηκα κατάχαμα σηκώθηκα με την βοήθεια της κάννης και όπως ήταν το χώμα νωπό την βούλωσα για τα καλά!

Έτσι φύγαμε και δύο άρον άρον γυρνώντας σπίτι με ένα φρεσκότατο γαλακτομπούρεκο που το σκοτώσαμε με τα πιρούνια μας!