Εδώ και δύο μήνες αγαπώ ένα γάτο ονόματι Bowie. Τον λένε έτσι γιατί έχει ένα μπλε και ένα κίτρινο μάτι. Έχει τόσο απαλό τρίχωμα που θες να τον ζουλήξεις μέχρι να σκάσει!! Όμως το περιτύλιγμα δε καθορίζει πάντα και την γεύση και ενώ είσαι έτοιμος να γευτείς το πιο γλυκό σοκολατάκι σου τυχαίνει με γεύση καρύδα που σιχαίνεσαι ή με γεύση αλκοόλ ενώ πίνεις αντιβίωση. Έτσι είναι και ο Bowie ο γάτος, όλο εκπλήξεις...
Το πρωί κοιμάται στριμωχτός σε ένα ψάθινο καλάθι στην αυλή του μαζί με άλλα πέντε γατάκια, τρώει κροκέτες (για την ακρίβεια ξαπλώνει πάνω στις κροκέτες και τρώει τις υπόλοιπες που δεν έχει κρύψει) και τα βράδια γυρνάει την γειτονιά. Αρχικά μιας και ήταν γιορτές σκέφτηκα πως θα είχε βρει γκομενάκι και θα ήταν καλεσμένος στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι αλλά μπα. Ούτε γκομενάκι έπαιζε, ούτε γάτος, ούτε βόλτα ούτε τίποτα το συνηθισμένο. Ο γάτος Bowie κάθε βράδυ ψάχνει τα σκουπίδια!!!
Η ανακάλυψή μου και η λύση του μυστηρίου έγινε όταν μία από τις πολλές φορές που επιστρέφει τρίβοντας την πλάτη του στον τοίχο έκανα το σφάλμα να τον χαϊδέψω. Με τεράστια λύπη και αηδία συνειδητοποίησα πως είτε τον γάτο χάιδευα είτε τον κάδο με τα σκουπίδια στην γωνία ήταν το ένα και το αυτό. Ο Bowie ανέδυε μια μυρωδιά χαλασμένης κονσέρβας ανάμεικτη με χρησιμοποιημένα χαρτιά τουαλέτας.
Ο γάτος Bowie είναι ο πιο τζιβάτος γάτος ever αλλά είναι τόσο ομορφούλης και καλός που όταν δεν έχει μπει στον κάδο σκουπιδιών τον χαϊδεύω και γουργουρίζει!!
