Κέρκυρα, Κέρκυρα με το Βουρλονήσι!!

Είναι σαν να έχω τον μαγνήτη για τους τρελούς ή έχουν αυξηθεί τόσο πολύ οι τρελοί σε αυτή την χώρα που τους πετυχαίνεις παντού πλέον! Ξεκίνησα ήσυχη το ταξιδάκι μου για να ανταμώσω τη μητέρα γη και μόνο ησυχία δε βρήκα. Στην αρχή όλα κύλισαν τόσο ωραία...έβαλα τη μουσική μου στο τέρμα για να μην ακούω κανένα τριγύρω και καθώς ήμουν βυθισμένη στον κόσμο μου άραξα αναπαυτικά στο κάθισμα πολλών χρήσεων που μου προσέφερε το μεταφορικό μου μέσο. Πρώτη στάση Κόρινθος και αρχίζουν τα παράδοξα. Κάθετε δίπλα μου μια φάτσα γνωστής καταγωγής, και πολύ φορεμένης στην Ελλάδα, που αφού κάνει την άστοχη ερώτηση που περιμένει την τυπική και επίσης άστοχη απάντηση, "να καθίσω;"..."κάτσε" και από μέσα μου "δε μπορούσες να κάτσεις με τον άλλο μπροστά;" αναστεναγμός από έξω μου σιγανά, αρχίζει να απλώνεται σαν χταπόδι. Με σκουντάει με το ένα πλοκάμι, με πατάει με το άλλο και το κερασάκι...βγάζει τα παπούτσια και βεντουζάρει τα δύο από τα πλοκάμια στο μπροστινό κάθισμα. Τώρα ιδέα μου ήταν; το μύρισα; πάντως είχα αρχίσει να αισθάνομαι περίπου όπως φαντάζομαι ότι θα ένιωθαν οι Εβραίοι στο Άουσβιτς. Για μεγάλη μου τύχη, ο συνεπιβάτης μου μεταγράφηκε σε πιο πίσω θέση με ομοεθνή του και ξαναβρήκα την άπλα μου και τις αισθήσεις μου!

Αρκετές ώρες μετά επιβιβαστήκαμε στο "ταχύτατο", "ολοκαίνουριο" και "αθόρυβο" καράβι για το νησί. Παίρνω και εγώ το καφεδάκι μου, ανάβω το τσιγάρο μου και απολαμβάνω την εισαγωγή του El Rodeo. Πάνω εκεί που έχω πιάσει feeling και η απόλαυση έχει χτυπήσει 99,8% σκάει μύτη ένας συντοπίτης από άλλο νησί (που η εμπειρία του φάνηκε πρωτόγνωρη) και με αρχίζει στο μπίρι μπίρι. Αφού του απαντάω σε όλες τις πνευματικές του απορίες (μόνο τα υπαρξιακά του που δε λύσαμε) και πάνω που είμαι έτοιμη να πάρω πίσω αυτό το 0,2% απόλαυσης που έχασα, τα βάζει με τα ακουστικά μου. Τι σε ενοχλεί ορέ σύντεκνε που ακούω μουσική; Μαζί ήρθαμε και δε το θυμάμαι; Άσε με να απολαύσω το τσιγάρο μου με την ησυχία μου. Επειδή δηλαδή ο κύριος έχει όρεξη για άστοχη πάρλα πρέπει να κάθομαι να τον ακούω; Άκου απαίτηση δηλαδή!! Και δε φτάνει αυτό αφού περνάει η ώρα και τριγυρνάει, ξαναέρχεται και αρχίζει την ανάκριση, από που είσαι, πόσο χρονών, τι τελείωσες, έχεις δουλειά, δε σε βλέπω πολύ ζωηρή, δε πονάνε τα αυτιά μου με αυτά τα μαραφέτια; Ρε παππού άντε να πιεις το καφεδάκι σου και μη με ζαλίζεις 5 το χάραμα!!

Αυτό το νησί τελικά τους τραβάει τους τρελούς σαν μαγνήτης. Λες και το μυρίζονται χιλιόμετρα μακρυά!