Έχω αράξει στον καναπέ μου, πατάω το κουμπί του υπολογιστή μου να ανοίξει, ανοίγω tv για φως και βάζω να ακούσω μουσική. Καθώς μπαίνει μια αργή μελωδία που σε ιντριγκάρει για το ξέσπασμα που θα ακολουθήσει...εκεί πάνω στο καλύτερο του κομματιού περνάει από κάτω ο καράβλαχος-κάγκουρας-λαϊκατζής ηλίθιος, με τέρμα το ηχοσύστημα (που να του καεί και να του πέσει στο κεφάλι) και μου χαλάει όλο το feeling!!
Έλεος πλέον με αυτές τις μπιπ συνήθειες που ανήκουν στο 1990 και πιο πίσω, όταν στην μόδα ήταν το ραπ και όλοι έβγαιναν με ένα κασετόφωνο στον ώμο για να δείξουν σε όλους πόσο κούλ είναι! Τουλάχιστον τότε ήταν και μια πιο ποιοτική μουσική, αλλά ο κάγκουρας ελληνάρας που περνάει με το αμάξι τσίτα στα ντεσιμπέλ νομίζω ξέρετε τι ακούει...μα φυσικά καμένα σκυλάδικα τύπου :"βάλε ένα ακόμα και φεύγω το 'χω ξαναδεί το έργο" (και εμείς τι φταίμε ρε φίλε, πιες το και άι στα τσακίδια), "πονάει η αγάπη μάτια μου πονάει" (και εμένα τα μάτια μου από την αϋπνία, 3 η ώρα το ξημέρωμα ρε ζώων!), "μα εσύ με καις όλα τα καις" (φιλαράκι μη μου βάζεις ιδέες!!).
Κάθε φορά λοιπόν, που περνάει ένας τέτοιος ξεχασμένος επιδειξίας, τρέχω να προλάβω να δω μήπως έχει και κινητή σούβλα στο καπό ή κανένα κινούμενο bar, γυναίκες να ξεχειλίζουν από τα παράθυρα και να του χύνουν σαμπάνιες και λουλουδούδες να τον ραίνουν γαρύφαλλα. Αλλά τίποτα, η θέση του συνοδηγού άδεια και το μόνο που βλέπω, ένα κάγκουρα με πολλά γκάζια και λίγο μυαλό! Ρε φίλε πλάκα μας κάνεις βραδιάτικα, ει τράβα να πιεις κάνα ούζο να ισιώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
off with your head