Παγκόσμια μέρα κατά της λογοκρισίας στο Διαδίκτυο.

Ο ήλιος μπήκε δειλά δειλά μέσα από τις γρίλιες του παράθυρου της κρεβατοκάμαρας της Αμέλιας, αλλά δεν ήταν ο ήλιος που την έκανε να σηκωθεί από το κρεβάτι και να αφήσει στη μέση ένα όνειρο που την κρατούσε απασχολημένη όλο το βράδυ. Ήταν σαν πραγματική καταδίωξη σε διάφορα άγνωστα μέρη που άλλαζε αισθήματα και πρόσωπα τόσο γρήγορα που η Αμέλια δεν μπορούσε να καταλάβει αν εκείνη ήταν το θύμα ή ο θύτης Τι περίεργο όνειρο, συλλογίστηκε και έψαξε στο κομοδίνο για το πακέτο με τα τσιγάρα. Άναψε ένα και ρούφηξε ένα λεπτό από τη ζωή της. Χώθηκε όλο και πιο βαθιά στο μαξιλάρι και το κάπνισε μέχρι το φίλτρο. Μάζεψε ότι δύναμη μπορούσε και σηκώθηκε από το ξέστρωτο κρεβάτι της. Η Παρασκευή ήταν συνήθως μέρα εξόδου στα Δυτικά προάστια της χώρας, αλλά σήμερα η Αμέλια είχε σηκωθεί πολύ κακοδιάθετη και με ένα βάρος στο στήθος. Κάτι την απασχολούσε, κάτι συνέβαινε εκείνη τη μέρα και είχε χάσει κάθε ίχνος ζωντάνιας.

Έκλεισε τα παντζούρια στο σαλόνι και στην κουζίνα και έφτιαξε καφέ με σοκολάτα. Η μυρωδιά της ζεστής σοκολάτας έκανε τα ρουθούνια της να τρεμοπαίξουν από ευχαρίστηση και αμέσως ένιωσε μια ιδέα ευτυχίας. Άνοιξε το ακριβό της laptop και συνδέθηκε αμέσως με την ηλεκτρονική της αλληλογραφία Τίποτα σημαντικό, 5 spam από τράπεζες που χάριζαν λεφτά, ένας τύπος που αν τον βοήθαγες με λίγα χρήματα σου επέστρεφε τα τριπλάσια και κάτι link που σε έβγαζαν σε site με ανήλικο πορνό. Άνοιξε το sansimera.gr και ενημερώθηκε. «Παγκόσμια μέρα κατά της λογοκρισίας στο διαδίκτυο», το site υποστήριζε πως η μέρα αυτή καθιερώθηκε για πρώτη φορά το 2009 από μια δημοσιογραφική ομάδα της Γαλλίας. Σύμφωνα με αυτήν την οργάνωση υπάρχουν τουλάχιστον 69 άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που βρίσκονται στη φυλακή, επειδή τόλμησαν να εκφράσουν ελεύθερα τις απόψεις τους στο διαδίκτυο. Ανάμεσα στις χώρες “εχθρούς” του internet βρίσκονται η Ασία, η Βιρμανία, η Κίνα, η Κούβα, η Αίγυπτος, το Ιράν και το Βιετνάμ. Της έκανε μεγάλη εντύπωση η λίστα με τις χώρες εχθρούς και αναρωτήθηκε τι κοινό έχουν αυτές οι χώρες ώστε να θέλουν να λογοκρίνεται το διαδίκτυο. Μήπως είχε να κάνει με την παιδική πορνεία? Τον πόλεμο? Την εκμετάλλευση απαίδευτων μαζών? Δεν ήταν πολύ σίγουρη για τα συμπεράσματα της και σκέφτηκε γιατί άραγε το site να μην έχει προβεί σε μια πιο εκτεταμένη ανάλυση επί του θέματος. Μήπως ήταν εσκεμμένη η μη αναφορά μιας τέτοιας ενέργειας-έρευνας ή τελικά ήταν όλα μια πλεκτάνη της πρωινής της φαντασίας? Άφησε για λίγο το βλέμμα της να περιπλανηθεί στο χώρο ψάχνοντας στο κενό μια απάντηση που ήξερε πως δεν θα βρει σίγουρα ανάμεσα στα έπιπλα και τους τοίχους του σπιτιού της. Έριξε ξανά το βλέμμα της στην οθόνη που είχε ήδη μπει σε κατάσταση αναμονής, κούνησε νευρικά το ποντίκι και ρούφηξε την τελευταία γουλιά καφέ σοκολάτα. Δεν υπήρχε τίποτα ιδιαίτερο να κάνει, μα δεν θα άφηνε μια παγκόσμια μέρα να πάει χαμένη! «Θα ταράξω τα ύδατα του κυβερνοχώρου» σκέφτηκε, «να δούμε αν αυτή η λογοκρισία υφίσταται μόνο στη Κούβα και το Βιετνάμ ή αν περνάει και τα δικά μας σύνορα. Ωραία ιδέα, αλλά πως? Τι μπορεί να θεωρηθεί λογοκρισία? Σίγουρα κάτι που ενοχλεί πολλούς. Άλλα όχι τυχαίους!! Πρέπει να θίγει άτομα και καταστάσεις σε κρατικό επίπεδο. Σίγουρα μια γυμνή φωτογραφία ή ένα πρόστυχο κείμενο δεν θεωρείται λογοκρισία, μάλλον περισσότερο ανοησία….μμμμ….». Άρχισε να σερφάρει σαν τρελή στο internet ψάχνοντας ειδήσεις διαβάζοντας blog και κάνοντας chat με φίλους που δεν ήξερε ούτε το πραγματικό τους όνομα. Κάπνισε ένα πακέτο τσιγάρα και ήπιε 3 καφέδες σκέτους με λίγο γάλα. «Τίποτα», δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με τα εγχώρια και τα πολιτικά της χώρας και ούτε και την ενδιέφεραν και πολύ. Στις ειδήσεις έβλεπε συχνά χωρισμούς καλλιτεχνών, εμφανίσεις τραγουδιστών σε εκκλησίες, eurovision, τσακωμούς ατάλαντων σε παράθυρα και τα πάρτι της Συκονήσου, ένα νησί που ήταν φημισμένο για τους gay του και τους υπό προστασία πελεκάνους που έκαναν τους τουρίστες να συρρέουν από τα άκρα της γης για να βγάλουν μια φωτογραφία με τον “Πελεκάνο” που τον έλεγαν Μήτσο και είχε πεθάνει 8 φορές από τη μέρα που τον έκαναν αγαλματάκι. Σίγουρα δεν υπήρχε κάτι εκεί, ή μήπως υπήρχε? Ξαφνικά το πρόσωπό της έλαμψε! «Μα ναι!!αυτό είναι θα διαδώσω στο internet ότι ο Μήτσος έχει μια σπάνια αρρώστια που μεταδίδεται στην ατμόσφαιρα. Αλλά πώς θα κάνω τα media να τσιμπήσουν? Να σπείρουν τον πανικό και να θεωρήσουν το blog μου απειλή και κατά επέκταση να λογοκριθεί από την κοινωνία?

Έψαξε αμέσως το apple κινητό της και πήρε τηλέφωνο μια γνωστή της που δούλευε σε μία από τις καθημερινές κουτσομπολίστικες φυλλάδες. «Γεια σου Τζέλα», «Ποιος είναι» αποκρίθηκε μία λεπτή και τσιριχτή φωνή από την άλλη μεριά του ακουστικού. «Η Αμέλια είμαι, η φίλη της Τζίνας, τι κάνεις? », «Ω! Γεια σου αγάπη μου, είμαι καλά μόλις ετοιμαζόμουν να φύγω από τη δουλειά. Πως και μας θυμήθηκες? Σε τι οφείλω την τιμή my princess?». Η Τζέλα ήταν ένας άνθρωπος των δημοσίων σχέσεων, πολύ κοινωνική και ευδιάθετη πάντα και με όλους αλλά και με δόσεις ειλικρίνειας που δεν άφηναν στον άλλο περιθώριο να την εξαπατήσει. Σου ρούφαγε τη σκέψη, μυριζόταν τις προθέσεις σου και έμπαινε κατευθείαν στο ψητό. «Σου έχω μια είδηση για την εφημερίδα που μόνο εσύ ξέρεις να χειριστείς κατάλληλα. Δεν μπορώ να σου αποκαλύψω την πηγή μου όπως το ίδιο θα κάνεις και εσύ αν σου πω περί τίνος πρόκειται». «Έχεις όλη την προσοχή μου my princess, μόνο πες μου γρήγορα και περιεκτικά γιατί βιάζομαι». «Χμμμ, αν σου πω είμαι σίγουρη πως θα κάτσεις ξανά στον υπολογιστή σου». Η Αμέλια έπλεξε ένα εγκώμιο τόσο γερό γύρω από την ιστορία της, έβαλε μέσα και μερικά ονόματα και τα ταν!! Η είδηση ήταν έτοιμη και σερβιρισμένη με μπόλικη γαρνιτούρα και καθόλου αξιοπιστία. Ήθελε να βάλει τα γέλια και να πει Πρωταπριλιά την πάτησες, μα συγκρατήθηκε και κράτησε την αναπνοή της μέχρι να ακούσει την Τζίνα να χτυπάει μανιωδώς το πληκτρολόγιο του υπολογιστή της. «Καλημέρα my dear, πρέπει να σε κλείσω, στείλε μου το Link του blog σου και άσε τα υπόλοιπα πάνω μου».

Της Αμέλιας της πήρε μόνο δέκα λεπτά για να γράψει ότι είχε πει στην Τζέλα στο blog της και να στείλει το link στη φίλη της. Μάζεψε τα φλυτζάνια του καφέ, έκανε ένα ντους, φόρεσε φόρμα και αθλητικά και βγήκε να κάνει μια βόλτα στο κοντινό πάρκο. Όταν γύρισε ήταν πιά απόγευμα, αφού έφτιαξε κάτι πρόχειρο να φάει χύθηκε στον δερμάτινο καναπέ του σαλονιού και άνοιξε την τηλεόραση. Success!!! Η είδηση είχε ανάψει φωτιές στα παράθυρα των ειδήσεων και όλα τα κανάλια έδειχναν μια τον πελεκάνο μια το παράνομο blog που έβγαζε αναληθείς ειδήσεις προς τα έξω. Η Αμέλια δεν κρατήθηκε άλλο, άρχισε να γελάει τόσο δυνατά που τρόμαξε και η ίδια από τη δύναμη του γέλιου της, έσβησε την τηλεόραση είπε δυνατά ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και χάθηκε μέσα στο πουπουλένιο της πάπλωμα.