Doing nothing!

Τι ευτυχία αλήθεια να βλέπεις πόσο εποικοδομητικά γεμίζει ο καθένας τον χρόνο του. Υπάρχουν άνθρωποι παντού γύρω μας που ασχολούνται με το πόσο γρήγορα θα ξετυλίξουν ένα ρολό χαρτί, ποιος θα κάνει τα περισσότερα κλικ σε ένα λεπτό, ποιος έχει τους περισσότερους φίλους, ποιος θα πιει πρώτος τα περισσότερα σφηνάκια, ποιος μαύρισε περισσότερο το καλοκαίρι, ποιος έβγαλε τις περισσότερες γκόμενες, ποιος έχει το πιο γρήγορο αμάξι και μια σωρό ακόμα διακρίσεις που πιστεύω ο καθένας από εμάς έχει ακούσει ή διαγωνιστεί. Αλήθεια τι είναι αυτό που κάνει την φύση του ανθρώπου τόσο μάταιη? Τι κερδίζεις αν έχεις παραπάνω από τον άλλο? Είσαι ανώτερος? Καλύτερος? Κερδίζεις κάποιο βραβείο? ή μήπως σου δίνει απλά μια ευχαρίστηση πιο πάνω και από το σεξ?

Τελικά μάλλον το τελευταίο. Τις τελευταίες μέρες μάλιστα περιτριγυρίζομαι από πολλούς ανθρώπους που περιμένουν στην γωνία να ασκήσουν κριτική και να μετρήσουν τα επιτεύγματά τους με τα δικά μου. Δε θα αρνηθώ πως τέτοιες συμπεριφορές με εκνευρίζουν αφάνταστα. Μου την δίνει στα νεύρα να κάθομαι να ακούω τον καθένα με το ποίημα του και την άποψή του για το πως πρέπει να είναι η ζωή. Στη δική σου ζωή φίλε μου, φάε χάπια φούσκωσε, κάνε κοιλιακούς και σπίτι τούμπανο και άσε εμένα να ζήσω όπως μου αρέσει. Δεν υπάρχει σωστό, δεν υπάρχει καλούπι. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και μόνο και πρέπει να πορεύεται πάντα σεβόμενος πρώτα αυτόν και μετά όλους τους άλλους που τον περιβάλουν. Όχι νταήδες στη ζωή μου, ο θάνατος είναι κοντά και η ζωή μου δε περιμένει!